موفقیت آناتومیک عمل اسکلرال باکلینگ با و بدون رتینوپکسی

هدف: مقایسه نتایج آناتومیک جراحی اسکلرال باکل با و بدون رتینوپکسی در درمان بیماران مبتلا به جداشدگی رگماتوژن شبکیه. روش پژوهش: این مطالعه به صورت گزارش موارد مداخله‌ای و مقایسه‌ای گذشته‌نگر بر روی 71 بیمار فاکیک مبتلا به جداشدگی شبکیه انجام شده است. رتینوپکسی در 41 بیمار (35 بیمار به صورت لیزر فوتوکواگولاسیون و 6 بیمار کرایوتراپی) به عمل آمده و برای 30 بیمار انجام نشده بود. این دو گروه از نظر میزان موفقیت آناتومیک و بینایی و هم‌چنین از نظر پیدایش ادم سیستویید و چروکیدگی ماکولا با هم مقایسه شدند. یافته‌ها: متوسط مدت پی‌گیری در گروه با رتینوپکسی 6/8±11 ماه، (میانه 5/7 ماه) در گروه بدون رتینوپکسی 2/10±1/13 ماه (میانه 4/8 ماه) بود. جداشدگی مجدد در گروه بدون رتینوپکسی برای 4 بیمار (3/13 درصد) و در گروه با رتینوپکسی در 6 بیمار (6/14 درصد) اتفاق افتاد که این تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی­دار نبود (9/0P>). بین دو گروه از نظر نتایج حدت بینایی در 6 ماه و پی‌گیری نهایی و هم‌چنین از نظر پیدایش ادم سیستویید ماکولا یا چروکیدگی ماکولا تفاوت معنی­داری وجود نداشت. میزان بهبود دید در گروه با رتینوپکسی 48/0±43/0 لوگمار و در گروه بدون رتینوپکسی 69/0±47/0 لوگمار محاسبه گردید. نتیجه­گیری: در ترمیم جداشدگی شبکیه، انجام رتینوپکسی در جراحی اسکلرال باکل سود بیش‌تری برای افزایش موفقیت آناتومیک یا بینایی به ویژه در پی‌گیری کوتاه‌مدت عمل ندارد. ضروری است نتایج این تحقیق در یک کارآزمایی بالینی با پی‌گیری طولانی‌تر تایید گردد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 17، شماره 1: 53-45.