مناسب‌سازی فضاهای عمومی شهری برای جانبازان و معلولان؛ مطالعه موردی استان لرستان

اهداف: فضاهای شهری، مکان‌های هستند که به عموم شهروندان تعلق داشته، منحصر به جنبه کالبدی و فیزیکی نبوده و در حقیقت با حضور انسان و فعالیت وی معنا می‌یابند. هدف از انجام این پژوهش بررسی وضعیت مناسب‌سازی فضاهای عمومی شهری در استان لرستان برای استفاده جانبازان و معلولان بود. ابزار و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1393 در استان لرستان (خرم‌آباد، بروجرد و کوهدشت) انجام شد و 384 نفر از جانبازان و معلولان استان به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند. برای گرد‌آوری داده‌های نظرسنجی از پرسش‌نامه محقق‌ساخته و برای بررسی مولفه‌های مناسب‌سازی در فضاهای عمومی شهری از تکنیک ویکور بهره گرفته شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 و آزمون‌های همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: از لحاظ شاخص‌های مناسب‌سازی، اداره کل بهزیستی استان لرستان در خرم‌آباد، اداره بهزیستی بروجرد و اداره آموزش و پرورش کوهدشت در وضعیت مطلوبی قرار داشتند. بین تناسب فضاهای عمومی شهری براساس شاخص ویکور و نظر جانبازان و معلولان در مورد مشکلات دسترسی و رفت‌وآمد به فضاها، عدم احساس ایمنی و راحتی در فضاها، عدم مشارکت و درگیرشدن معلولان و جانبازان به فعالیت‌های متنوع شهری، اجرایی‌شدن آیین‌نامه‌های مربوط به طراحی فضاهای عمومی شهر برای معلولان و جانبازان و قابلیت دسترسی و مناسب‌بودن امکانات فضاها همبستگی معنی‌دار مثبت مشاهده شد. نتیجه‌گیری: فضاهای عمومی شهری استان لرستان از نظر قابلیت دسترسی و استفاده جانبازان و معلولان در وضعیت متوسطی قرار دارد.