مقیاس‌سازی منحنی رطوبتی بروکس-کوری با استفاده از حداقل داده

اندازه‌گیری منحنی رطوبتی در آزمایشگاه زمان­بر و پرهزینه می­باشد. به این دلیل پژوهش­گران روش­هایی را برای کاهش اندازه­گیری­ها ارائه کرده­اند. یکی از این روش­ها، مقیاس­سازی است. هدف از این تحقیق مقیاس­سازی منحنی رطوبتی به‌دست‌آمده با استفاده از مدل بروکس-کوری برای تمامی کلاس­های بافتی خاک است. در این روش به یک منحنی مرجع و مقدار رطوبت در یک مکش خاص مورد نیاز است. فاکتور مقیاس در این روش برابر با مقدار لگاریتم رطوبت در یک مکش خاص در خاک مرجع به مقدار لگاریتم رطوبت در همان مکش در خاک مورد نظر است. فاکتور مقیاس به‌دست‌آمده با این روش با فاکتور مقیاس به‌دست‌آمده از روش بهینه­سازی آماری مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق از داده­های 11 کلاس مختلف بافت خاک ارائه‌شده توسط رالز و همکاران استفاده شده است. نتایج نشان داد که فاکتور مقیاس به‌دست‌آمده بر اساس رطوبت  ،  و  نزدیک به فاکتور مقیاس بهینه است. مقدار میانگین مجموع مربعات خطا روش پیشنهادی برابر با 047/0 و روش بهینه­سازی برابر با 045/0 بود. مقدار میانگین خطای متوسط هندسی برای روش پیشنهادی و بهینه­سازی به ترتیب برابر با 024/1 و  047/1 بود. نتایج نشان داد که انتخاب منحنی مرجع اختیاری بوده و هریک از خاک­ها را می­توان به‌عنوان منحنی مرجع انتخاب کرد. در حالت خارج کردن از مقیاس، نیز منحنی رطوبتی به‌دست‌آمده با روش ارائه‌شده در این تحقیق با دقت مناسبی بر منحنی رطوبتی به‌دست‌آمده از مدل بروکس-کوری برازش یافت.