مقایسۀ اثربخشی تدریس مبتنی بر نظریّۀ طرح‌واره و روش سنتی در درس زبان انگلیسی سال اول دبیرستان

پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی تدریس مبتنی بر نظریۀ طرح‌واره و روش سنتی در درس زبان انگلیسی انجام گرفت. جامعۀ آماری این پژوهش عبارت بود از کلیۀ دانش‌آموزان دختر سال اول دبیرستان منطقۀ 5 شهر تهران که در سال تحصیلی 1386- 1385 مشغول به‌تحصیل بوده‌اند. به‌منظور انتخاب نمونۀ آماری پژوهش، یک دبیرستان از بین نوزده دبیرستان دخترانۀ منطقۀ 5 شهر تهران به‌صورت تصادفی انتخاب شد. دبیرستان انتخاب شده شامل دو کلاس سال اول بود که مجموع دانش‌آموزان این دو کلاس (56 نفر) نمونۀ آماری پژوهش حاضر را تشکیل می‌دادند. با توجه به آزمایشی بودن روش پژوهش، ابتدا از دانش‌آموزان دو کلاس، یک پیش‌آزمون از درس دوم کتاب زبان انگلیسی سال اول دبیرستان به‌عمل آمد. تحلیل آماری، تفاوت معناداری را بین نمرات دانش‌آموزان دو کلاس نشان نداد. لذا، به‌صورت تصادفی، یک کلاس به‌عنوان گروه آزمایش و کلاس دیگر به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. سپس، به گروه آزمایش براساس نظریۀ طرح‌واره و گروه گواه به‌روش سنتی، درس دوم کتاب زبان انگلیسی سال اول دبیرستان تدریس شد. در پایان تدریس، از دانش‌آموزان هر دو گروه، پس‌آزمون یکسانی گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پس‌آزمون دو گروه آزمایش و گواه در سطح 05/0a= تفاوت معناداری وجود داشت. دانش‌آموزانی که براساس نظریه‌ی طرح‌واره آموزش دیده بودند، در مقایسه با دانش‌آموزانی که به‌روش سنتی آموزش دیده بودند، در پس‌آزمون، نمرات بالاتری کسب کردند. این نتایج می‌تواند کاربردهایی برای تدریس و یادگیری اثربخش داشته باشد که در مقالۀ حاضر به آن پرداخته می‏شود.