مقایسه هزینه درمانی هپارین استاندارد با هپارین با وزن ملکولی پایین در درمان ترومبوز وریدهای عمقی

چکیده مقدمه: ترومبوز وریدهای عمقی(DVT) یکی از بیماری‌های شایع عروقی است که سالانه میلیون‌ها نفر را در سراسر دنیا مبتلا می‌کند. عارضه مهم DVT یعنی آمبولی ریه خطرهای زیادی از جمله مرگ و میر را به همراه دارد. درمان صحیح و به‌موقع بیماران کمک بزرگی به زندگی آنها خواهدکرد. از مدت‌ها پیش هپارین استاندارد یا شکسته نشده (UFH) درمان انتخابی برای این مورد بوده است. ولی در سال‌های اخیر با تولید هپارین با وزن مولکولی پایین(LMWH ) و مشخص شدن مزایای آن نسبت به هپارین استاندارد، مسأله درمان بیماران با هپارین با وزن مولکولی پایین به‌جای هپارین معمولی مطرح شده است هدف: مقایسه هزینه درمانی هپارین استاندارد با هپارین با وزن مولکولی پایین در درمان DVT. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی 125 پرونده بیمار مبتلا به DVT که طی سال‌های83-1381 در بخش قلب بیمارستان ‏امام رضا (ع) مشهد بستری شده بودند، انجام شد، میانگین تعداد روزهای بستری و هزینه‌های بیمارستانی در درمان با UFH، شامل هزینه‌های بستری، خدمات پرستاری، تجویز هپارین وریدی، آزمایش‌های معمول برای بیماران بستری و آزمایش aPTT و نیز هزینه‌های متفرقه شامل سرم و ... و هزینه درمان سرپایی باLMWH از پرونده‌ها استخراج شد و اطلاعات با نرم افزار آماری SPSS ارزیابی شد. نتایج : میانگین تعداد روزهای بستری بیماران 57/2±48/8 روز بود. متوسط تعداد تخت‌های اشغال شده نزدیک 500 شب تخت در سال بود. هزینه درمان با UFHوریدی برای هر بیمار معادل 080/942 ریال و هزینه درمان با LMWH (انوکساپارین) معادل 000/760 ریال بدست آمد . نتیجه‌گیری: با توجه به مزایای LMWH اعم از صرفه اقتصادی، کاهش اشغال تخت‌های بیمارستانی، عملکرد فردی و اجتماعی بهتر بیمار، عوارض کمتر و استفاده ساده‌تر می‌توان حداقل در بیماران با ریسک پائین، به جای بستری و هپارین وریدی LMWH استفاده کرد.