مقایسه میزان استرس شغلی زنان پرستار و زنان عضو گروه پزشکی در بیمارستانهای آموزشی منتخب شهر اصفهان

مقدمه: استرس شغلی یکی از عوامل مهم ایجاد عوارض جسمی وروانی در شاغلین و در نتیجه، کاهش بهره وری است. استرس شغلی پزشکان و پرستاران به عنوان اعضای مهم نظام بهداشتی درمانی می تواند بر کیفیت مراقبت تأثیرگذار باشد. علاوه بر آن، زنان یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه محسوب می شوند. لذا این پژوهش به منظور مقایسه میزان استرس شغلی زنان پرستار و زنان عضو گروه پزشکی در بیمارستان های آموزشی منتخب شهر اصفهان انجام شد. روش ها: دراین مطالعه مقایسه ای، 130 پرستار و 70 زن از اعضاء گروه پزشکی که شرایط ورودبه مطالعه راداشتند، به روش در دسترس از بیمارستان های آموزشی منتخب شهر اصفهان (الزهرا، نور و حضرت علی اصغر) انتخاب شدند. شرایط ورود شامل : مونث بودن، سن بین 22 تا 50 سال، پرستاران با مدرک لیسانس و بالاتر، پزشکان شامل: اینترن ها، رزیدنت ها و پزشکان عمومی (پزشکان متخصص مشمول مطالعه نمی شوند). ابزارگردآوری داده ها شامل پرسشنامه استرس شغلی بیمارستانیHSS همراه با اطلاعات جمعیت شناختی فردی بود. آنالیز داده ها با نرم افزار SPSS v.16و با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپرمن و آزمون های Mann-Whitney U و Chi-Square انجام شد. یافته ها: میانگین نمره استرس در گروه پزشکی 453/0±027/3 و در پرستاران 326/0±923/2 بود که تفاوت آن ها از نظر آماری معناداری بود (037/0=P). اگرچه تفاوت نمرات همه خرده آزمون های استرس شغلی به جز بی کفایتی، دوگانگی نقش و روابط با همکاران، در دو گروه، تفاوت معنی دار داشت. در زنان پرستار، عوامل بیولوژیک با میانگین 833/0±223/4 و در زنان عضو گروه پزشکی، نوبت کاری با میانگین 951/0±893/3، بیشترین تأثیر را در استرس شغلی نشان داد. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، میانگین نمرات کلی استرس شغلی در پرستاران با گروه پزشکی تفاوت معنی دار داشت. همچنین، نمرات تمامی خرده آزمون های استرس شغلی به جزء بی کفایتی، دوگانگی نقش و روابط با همکاران، در دو گروه، تفاوت معنی دار داشتند.