مقایسه عملکرد و اجزای عملکرد شش رقم و توده محلی پیاز خوراکی (Allium cepa L.) تحت تأثیر سن نشاء در منطقه میناب

به‌منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد پنج رقم و یک توده محلی پیاز روزکوتاه تحت تأثیر سن نشاء، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب اجرا شد. عامل اصلی به سن نشاء شامل 50، 60 و 70 روزه و و عامل فرعی به رقم شامل GVS 36388، GVS 36612، GVS 36812، مینه‌روا، پریماورا و توده محلی بلوچی اختصاص یافت. صفات مورد بررسی عبارت از طول و قطر سوخ، شاخص شکل سوخ، متوسط وزن سوخ، درصد وزنی چندقلویی و بولتینگ و عملکرد کل و قابل فروش و همچنین تعداد روز تا شروع برداشت سوخ بودند. براساس نتایج بیش‌ترین عملکرد قابل فروش سوخ در رقم پریماورا (503/34 تن در هکتار) و کم‌ترین آن در توده محلی بلوچی (107/16 تن در هکتار) به دست آمد. به‌طور کلی، سن نشاء 60 روزه بهتر از 50 و 70 روزه بود و این برتری در صفات طول و قطر و متوسط وزن و عملکرد قابل فروش سوخ و در همه ارقام کاملاً مشهود بود. از طرفی ارقام پریماورا و مینه‌روا با متوسط وزن سوخ و عملکرد بیشتر و درصد چندقلویی و بولتینگ کمتر، از پتانسیل نسبی بهتری نسبت به بقیه برخوردار بودند. به‌طور کلی با توجه به پتانسیل تولید سوخ در توده محلی بلوچی و همچنین بالا بودن قیمت بذر ارقام وارداتی و خروج ارز از کشور، در دستور کار قرار دادن توده محلی بلوچی جهت اصلاح صفات نامطلوب بولتینگ و چندقلویی می‌تواند کمک شایان توجهی به تأمین بذر مرغوب این رقم محلی نماید.