مقایسه خودبازداری، بنیان های اخلاقی و جهت گیری زندگی در والدین سازگار و ناسازگار کودکان آموزش پذیر کم توان ذهنی

هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ جهت‌گیری زندگی، بنیان‌های اخلاقی وخودبازداری در والدین سازگار و ناسازگارکودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر است. روش: پژوهش حاضر از نوع علّی- مقایسه‌ای است. جامعه پژوهش را کلیه والدین دارای کودک کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر شهرستان نقده در بهار سال 1395 تشکیل می‌دادند که از بین آنها 130 نفر (65 نفر والد سازگار و 65 نفر والد ناسازگار) به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از چهار پرسش‌نامه سازگاری بل، پرسش‌نامه جهت‌گیری زندگی، پرسش‌نامه خودبازداری و پرسش‌نامه مقیاس ویژگی‌های اخلاقی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره صورت گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین بنیان‌های اخلاقی در خرده‌مقیاس‌های اخلاق بر مبنای یادگیری (02/0=p) و اخلاق برمبنای تأیید دیگران (03/0=p) و در جهت‌گیری زندگی (001/0=p) بین والدین سازگار و ناسازگار تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین جهت‌گیری زندگی والدین سازگار به‌صورت معنی‌داری بیشتر از والدین ناسازگار است. در رابطه با خودبازداری، در مؤلفه‌های کنترل تکانه (05/0=p) و مراعات دیگران (005/0=p) و مسئولیت‌پذیری (05/0=p) در والدین سازگار و ناسازگار تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین کنترل تکانه و مراعات دیگران و مسئولیت‌پذیری در والدین سازگار بیشتر از والدین ناسازگار است، ولی در مولفۀ فرونشاندن خشم (32/0=p) تفاوتی بین والدین سازگار و ناسازگار وجود ندارد. نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های تحقیق نتیجه گرفته می‌شود که والدین ناسازگار در مقایسه با والدین سازگار در جهت‌گیری زندگی و خودبازداری و در اخلاق برمبنای یادگیری و اخلاق برمبنای تأیید دیگران نمرۀ کمتری را گزارش کردند که برنامه‌ریزی و آموزش‌هایی برای افزایش میزان جهت‌گیری زندگی و خودبازداری و رفتارهای اخلاقی در والدین ناسازگار کودکان کم‌توان ذهنی پیشنهاد می‌شود.