مقایسه تاثیر چند کنه‌کش در کنترل تراکم‌های مختلف جمعیت کنه تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae Koch، در مزارع لوبیای منطقه لردگان

این تحقیق به منظور تعیین مناسب­ترین زمان سمپاشی براساس تراکم جمعیت کنه تارتن دولکه­ای و تاثیر آفت­کش­های مختلف در کنترل آفت  انجام شد. بررسی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی به صورت کرت­های یک بار خرد شده انجام شد. پس از رسیدن میانگین جمعیت به 3، 5 و 7 کنه پشت هر برگ در کرت اصلی، سمپاشی با تیمارهای کرت فرعی شامل کنه­کش­های فنازوکوئین (پراید® SC 20%) به نسبت 5/0 لیتر در هکتار، فن‌پیروکسی‌میت (ارتوس® SC 5%) به نسبت 5/0 لیتر در هکتار، بروموپروپیلات (نئورون® EC 25%) به نسبت 2 لیتر در هکتار و آب‌پاشی صورت گرفت. آمار‌برداری برای بررسی تغییرات جمعیت آفت، یک روز قبل، 3، 7 و 14 روز پس از سمپاشی انجام گرفت. برای آماربرداری 30 عدد برگ از هر تیمار به­طور تصادفی انتخاب و تعداد کنه های بالغ و نمف در دو سانتیمتر مربع سطح پشتی هر برگ شمارش گردید. درصد تاثیر سموم به کمک فرمول هندرسون- تیلتون محاسبه و پس از نرمال کردن داده­ها، مقایسه میانگین به وسیله آزمون چند دامنه‌ای دانکن صورت گرفت. در پایان فصل رویش نیز عملکرد تیمارها مقایسه شد. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف تراکم جمعیت آفت اختلاف معنی­داری وجود دارد و سمپاشی در سطوح اول و دوم (سه و پنج کنه پشت هر برگ) موثرتر از سطح سوم بود. مقایسه میانگین درصد تلفات کنه تارتن دو لکه­ای در تیمارهای مختلف آفت­کش نشان داد که کنه­کش بروموپروپیلات با 8/97 و 8/95 درصد تلفات در روز چهاردهم به ترتیب در نوبت­های اول و دوم سمپاشی، موثرتر از کنه­کش­های فنازوکوئین و فن­پیروکسی­میت بود. رعایت زمان مناسب سمپاشی بر اساس تراکم آفت موجب افزایش کارایی کنه­کش­ها می­گردد.