مقایسه تاثیر دستگاه رادیوگرافی پرتابل و معمولی بر کیفیت رادیوگرافی های داخل دهانی

خلاصه: سابقه و هدف: نظر به اینکه تا کنون تحقیقی در مورد کیفیت تصاویر حاصل از دستگاه های رادیوگرافی دندانی پرتابل انجام نشده است، هدف از این مطالعه مقایسه کیفیت کلیشه های حاصل از دستگاه رادیوگرافی پرتابل Diox 602 و ثابت Min Ray با یکدیگر می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 10 بیمار که درخواست رادیوگرافی بیش از 10 کلیشه داخل دهانی تقریبا قرینه از دو سمت فکین را داشتند، انجام شد. نیمی از رادیوگرافی های هر بیمار با استفاده ازدستگاه پرتابل  و نیمی دیگر با دستگاه ثابت توسط فیلم های داخل دهانی کداک تهیه و سپس توسط دستگاه ظهور و ثبوت اتوماتیک در شرایط یکسان، ظاهر و ثابت شدند. پس از کدگذاری، رادیوگرافی ها توسط سه متخصص رادیولوژی دهان، فک و صورت از نظر چهار شاخص تعریف شده دانسیته، کنتراست، رزولوشن و نویز بررسی گردید و به هر یک از شاخصهای کیفی مورد نظر، رتبه قابل قبول یا غیر قابل قبول داده شد. ضریب کاپا وزنی برای تکرار پذیری بین مشاهده گرها 90 درصد گزارش گردید. سپس نتایج با آزمون Chi-squared مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از مجموع 109 کلیشه رادیوگرافی، 58 کلیشه با دستگاه ثابت (Min Ray) و 51 کلیشه با دستگاه پرتابل (Diox 602) تهیه گردید. اکثر رادیوگرافی­ها از نظر رتبه در هر یک از شاخصهای کیفی در سطح قابل قبول ارزیابی شدند و اختلاف آماری معناداری بین دو گروه در مورد هیچ یک از شاخص ها مشاهده نشد. (9/0>P) نتیجه گیری: کیفیت تصاویر حاصل از دستگاه رادیوگرافی پرتابل (Diox 602) در مقایسه با دستگاه رادیوگرافی ثابت  (Min Ray) تفاوت معنی داری نداشتند. واژگان کلیدی:  رادیوگرافی دندانی، کیفیت تصویر، فیلم رادیوگرافی