مقایسه تأثیر کلرهگزیدین گلوکنات 2% و الکل اتیلیک 70% در پیشگیری از فلبیت

زمینه و هدف: بیش از 80% بیماران در طول بستری شان درمانهای وریدی را از طریق کاتترهای وریدی محیطی دریافت می کنند. این شیوه درمانی عوارض متعددی همانند فلبیت دارد که می تواند وضعیت سلامت بیمار را تحت الشعاع قرار دهد. شیوع عوارض درمان وریدی به خصوص فلبیت در کشور ما بیش از سایر نقاط دنیا است. لذا با توجه به شیوع بالای آن و عدم انجام تحقیقات کافی در زمینه محلول کلرهگزیدین گلوکنات 2% به عنوان یک ضدعفونی کننده انتخابی در پیشگیری از فلبیت، انجام پژوهش در این زمینه ضروری به نظر می رسد. روش تحقیق: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است که بر روی بیماران بستری در بخشهای داخلی بیمارستان امام خمینی تبریز انجام گرفت. برای این منظور مجموعاً 60 بیمار در دو گروه کلرهگزیدین گلوکنات 2% (30 نفر) و الکل اتیلیک 70% (30 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. واحدهای پژوهش از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروهها قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، چک لیست مشاهده ای بود که مشتمل بر دو بخش: مشخصات فردی- اجتماعی و مقیاس استاندارد علائم فلبیت بود. یافته ها: این مطالعه نشان داد که بروز فلبیت در گروه کلرهگزیدین 7/36% و در گروه اتانول 3/53% بوده که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری در دو گروه وجود نداشت (05/0> p). نتیجه گیری: هر چند که تفاوت معنی داری در استفاده از دو محلول یاد شده در پیشگیری از فلبیت دیده نشد ولی میزان فلبیت و علائم فلبیت در گروه کلرهگزیدین در مقایسه با گروه الکل کمتر بود و لذا به عنوان محلول انتخابی برای ضدعفونی محل جاگذاری کاتتر پیشنهاد می شود.