مقایسه تأثیرنیکاردیپین خوراکی و سولفات منیزیوم داخل وریدی در درمان دردهای زودرس زایمانی

زمینه و هدف 2% از کل زایمان‌ها قبل از هفته 32 حاملگی و 5/12% قبل از هفته 37 حاملگی به وجود می‌آید. مهار دارویی انقباضات شایع‌ترین استراتژی به کار رفته در درمان دردهای زودرس زایمانی است. نیکاردیپین ازمهارکننده‌های انقباضات در مدل‌های حیوانی است. سولفات منیزیم نیز در درمان زایمان زودرس به کار می‌رود، لذا هدف ازاین مطالعه مقایسه تأثیر نیکاردیپین خوراکی با سولفات منیزیوم داخل وریدی در درمان دردهای زودرس زایمانی است. روش بررسی این بررسی یک مطالعه کارآزمایی بالینی است جمعیت مورد مطالعه شامل 125 بیمار با سن حاملگی بین 24 تا 34 هفته دارای دردهای زودرس زایمانی بودند که به‌ صورت تصادفی در 2 گروه دریافت‌کننده نیکاردپیین و سولفات منیزیوم قرار گرفتند . به گروه اول نیکاردیپین و گروه دوم سولفات منیزیوم دریک دوز اولیه و دوز نگهدارنده داده شد. یافته‌ها بین دو گروه مورد بررسی از نظر خصوصیات مادر ( سن حاملگی و دیلاتاسیون ) اختلاف آماری مشاهده نشد، اگرچه از نظر گراویدیتی اختلاف معنی‌دار بود. بین تعداد بیمارانی که از هر گروه به درمان جواب داده بودند و نیز مدت زمان لازم برای توقف انقباضات اختلاف معنی‌دار مشاهده شد. نتیجه‌گیری نتایج این تحقیق حاکی از آن است که در گروه دریافت‌کننده سولفات منیزیوم ، پاسخ به درمان بیشتر از گروه نیکاردیپین بوده و مدت زمان پاسخ به درمان نیز کمتربوده است، ولیکن عوارض مادری بیشتری نسبت به گروه اول که دریافت‌کننده نیکاردیپین خوراکی بودند نشان دادند .