مقایسه تأثیرجیره تکمیلی (فلاشینگ) وeCG برمیزان باروری وچند قلوزایی میش های نژاد زل درتابستان

زمینه مطالعه: با توجه به متفاوت بودن میزان چند قلوزایی در نژادها و مناطق جغرافیای مختلف و ضرورت مطالعه عوامل مؤثر بر چند قلوزایی در نژادهای مختلف یافتن بهترین روش ایجاد چندقلو زایی وایجادفعالیت تخمدانی در خارج از فصل در هر نژاد میش ضروری می‌نماید. هدف: تعیین میزان فعالیت تخمدانی و چند قلوزایی در تابستان و مقایسه اثرجیره و eCG در میزان باروری وچند قلو زایی میش‌های نژاد زل. روش کار: دراوایل تابستان 135رأس میش زل بصورت تصادفی در6 گروه مشابه به قرار ذیل تقسیم شدند. گروه 1(22= N) میش‌ها به مدت 21 روزقبل ازقوچ اندازی علاوه برچرای آزاد از جیره تکمیلی بهره مندگردیدند. گروه 2(22=N) میش‌ها 8 روز قبل از قوچ اندازی جیره تکمیلی مصرف کردند. گروه 3 (26=N) میش‌ها جیره تکمیلی از 8 روز قبل از قوچ اندازی وهمچنین اسفنج واژنی پروژسترون دار و در هنگام‌خروج‌اسفنج، IU  400 eCG دریافت کردند. گروه 4 (23=N) میش‌ها در این گروه هیچ گونه جیره تکمیلی دریافت نداشتند ولی اسفنج واژنی پروژسترون و eCG در هنگام خروج اسفنج دریافت کردند. گروه 5 (20=N)  میش‌ها جیره تکمیلی و هورمون eCG دریافت نداشتند و تنها فحلی آنها با اسفنج واژنی همزمان گردید. گروه 6 (22=N)  به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و میش‌ها در این گروه تحت هیچگونه تیماری قرار نگرفتند. همزمانی فحلی درکلیه میش‌ها بجزگروه شاهد(6) بوسیله اسفنج داخل واژنی آغشته به پروژسترون برای مدت 14 روزصورت پذیرفت. تغذیه پایه کلیه دام‌ها براساس چرای آزاد در مرتع با پوشش غالب ازگیاهان خانواده گندمیان صورت پذیرفت. میش‌های گروه‌های آزمایشی به منظورجفت‌گیری 48 ساعت پس ازخروج اسفنج به مدت 72 ساعت درمجاورت قوچ بارورقرارگرفتند. نتایج: یافته‌ها نشان دادمیزان باروری متعاقب همزمانی فحلی درگروه سوم ازگروه دوم و پنجم بصورت معنی‌داری بیشتر بود ولی در دیگر گروه‌ها تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0p) ولی جیره تکمیلی بر روی آن تأثیر معنی‌داری بر جا نگذاشت (05/0