مقایسه اعمال جراحی رسسیون و مایکتومی در اصلاح پرکاری عضلات مایل تحتانی

  هدف: تعیین اثر اعمال جراحی رسسیون (R) و میوکتومی (M) در اصلاح پرکاری عضله مایل تحتانی (IOOA: inferior oblique overaction). روش پژوهش: این تحقیق بر روی 50 بیمار (82 چشم) کاندید جراحی اصلاح IOOA انجام شد. قبل از جراحی معاینات کامل چشم‌پزشکی صورت پذیرفت و بیماران به صورت تصادفی به دو گروه M و R تقسیم شدند. در گروه M، 5 میلی‌متر از عضله IO در ناحیه تمپورال تحتانی قطع و در گروه R در همین ناحیه، عضله IO بعد از قطع از محل اتصال خود به 2 میلی‌متر کناری و 5/3 الی 4 میلی‌متر پشت محل اتصال عضله راست تحتانی (IR) در طرف تمپورال دوخته شد. پس از حداقل 3 ماه پی‌گیری، معاینات چشم تکرار گردید. پرکاری عضله IO کم‌تر یا معادل 1+ به عنوان موفقیت جراحی در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه 25 مرد (50 درصد) و 25 زن (50 درصد) با میانگین سن 9/5±3/12 (دامنه 32-3) سال مورد بررسی قرار گرفتند. در 18 نفر یک چشم و در 32 نفر هر دو چشم وارد مطالعه شدند. در هر دو روش M و R، به طور متوسط 67/2+ و 92/1+ از پـرکـاری IO کاسته شد (در هر دو روش 001/0P<). اختلاف میانگین اصلاح دو روش با استفاده از آزمون آماری من‌ویتنی معنی‌دار نبود (097/0P=)، اما در آزمون رگرسیون لوجستیک این اختلاف معنی‌دار گردید (016/0P=). IOOA اولیه بدون کم‌کاری عضله مایل فوقانی در 28 چشم (6/66 درصد) از گروه M و 32 چشم (80 درصد) از گروه R دیده شد. IOOA ثانویه همراه با کم‌کاری عضله مایل فوقانی در 14 چشم (4/33 درصد) از گروه M و 8 چشم (20 درصد) از گروه R وجود داشت. در مقادیر بالاتر پرکاری، اثـر تضعیـف عضلــه در هـر دو روش بارزتر بود (001/0P<). پس از جراحی، وضعیت عضله IO در 12 چشم (6/28 درصد) گروه M و 22 چشم (65 درصد) گروه R پرکار، در 21 چشم (50 درصد) گروه M و 12 چشم (30 درصد) از گروه R طبیعی و در 9 چشم (21 درصد) گروه M و 4 چشم (15 درصد) گروه R کم‌کار بود که اختلافی بین دو روش وجود نداشت (051/0P=). هر دو روش در تضعیف عضله مایل فوقانی و الگوی V (V-pattern) اثر یکسانی داشتند. عوارض محدود و شامل موارد جدید هیپرتروپی (2 درصد)، dissociated vertical deviation یا DVD (8 درصد) و غیرقرینگی پرکاری عضله IO (2 درصد) بودند. نتیجه‌گیری: هر دو جراحی مایکتومی و رسسیون در تضعیف عضله IO موثر و ایمن هستند و عملکرد طبیعی عضله IO بعد از جراحی M بیش‌تر حاصل می‌گردد البته شیوع عارضه IOUA نیز در این روش بالاتر است. با افزایش پرکاری عضله، هر دو روش موثرتر می‌باشند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 16، شماره 3: 255-247.