مقایسه اثر روش‌های مختلف کشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام پیاز در شرایط روزکوتاه در میناب

این آزمایش به‌صورت کرت‌های خرد‌شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب طی دو سال متوالی اجرا شد. کرت‌های اصلی به روش کشت شامل کرتی (با آبیاری غرقابی) و جوی‌پشته‌ای (با آبیاری نشتی) و کرت‌های فرعی به چهار رقم پیاز پریماورا، وایت ارلی گرانو، HT3544 و HT3560 اختصاص یافتند. خزانه‌گیری در مهرماه انجام شد و نشاها در آذرماه به زمین اصلی منتقل شدند. آبیاری براساس نتایج تحقیقات قبلی برای همة کرت‌ها یکسان اجرا شد. در پایان صفاتی نظیر عملکرد، درصد چندمرکزی، طول و قطر سوخ، شاخص شکل سوخ، متوسط وزن سوخ و تاریخ سوخ‌دهی و برداشت اندازه‌گیری شد. مجموع نتایج دو سال نشان داد که روش کشت اثر معنی‌داری بر عملکرد کل سوخ داشت به‌طوری که میزان عملکرد سوخ در روش کشت کرتی 28 درصد بیشتر از روش کشت جوی‌‌پشته‌ای بود و اختلاف معنی‌داری با هم داشتند. عملکرد رقم HT3560 بیشترین و رقم وایت ارلی گرانو 502 کمترین مقدار بود، ولی اختلاف معنی‌داری با هم نداشتند. همچنین، رقم وایت ارلی گرانو 502 در دو سال آزمایش 18 روز دیرتر از بقیه ارقام قابلیت برداشت پیدا کرد و بیشتر از بقیه ارقام درصد چندقلویی داشت. به‌طور کلی دو رقم جدید HT3544 و HT3560 بهتر از دو رقم غالب مورد کشت در منطقه در طول دو سال آزمایش بودند.