مقایسه اثرات ضدهلیکوباکترپیلوری ریشه شیرین‌بیان جمع‌آوری شده از رویشگاه‌های مختلف ایران

مقدمه: از عفونت‌های رایج دستگاه گوارش، آلودگی به باکتری هلیکوباکترپیلوری می‌باشد که منجر به گاستریت، زخم‌های گوارشی و در نهایت سرطان معده می‌‌‌شود. داروهای شیمیایی بسیاری در ریشه‌کنی این باکتری به کار می‌روند ولی مقاومت به بسیاری از داروها و نیز عود مجدد آلودگی از معضلات درمان است. در این میان نقش داروهای گیاهی بسیار با اهمیت است. شیرین‌بیان یکی از گیاهانی است که در درمان عفونت‌های هلیکوباکترپیلوری استفاده می‌شود. این گیاه در مناطق مختلف ایران رویش دارد. بنابراین بررسی اثر گیاه مناطق مختلف ایران بر روی این باکتری حائز اهمیت می‌باشد. هدف: هدف این تحقیق تعیین میزان حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره ریشه شیرین‌بیان جمع‌آوری شده از رویشگاه‌های مختلف ایران علیه هلیکوباکترپیلوری می‌باشد تا بهترین رویشگاه گیاه برای بروز اثرات ضد این باکتری معرفی شود. روش بررسی: ریشه‌های شیرین‌بیان از 12 منطقه ایران شامل: کرمانشاه، مهاباد، اردبیل، خرم‌آباد، سرحد فارس، استهبان فارس، قصرالدشت فارس، اکباتان و گنجنامه همدان، نجف‌آباد اصفهان، سیرجان و کرمان جمع‌آوری شدند و با استفاده از اتانول 80 درصد عصاره‌گیری شدند. میزان MIC هر عصاره علیه سه نمونه بالینی باکتری هلیکوباکترپیلوری جدا شده از بیماران در حین اندوسکوپی تعیین شد. نتایج: نتایج نشان دادند که حساسیت باکتری‌های جدا شده از معده افراد مختلف به عصاره‌های شیرین‌بیان متفاوت است. در میان عصاره‌های موردبررسی، عصاره شیرین‌بیان رویشگاه اردبیل کمترین MIC (حداقل ppm 125) را از خود نشان داد و تقریباً تمامی سوش‌ها به عصاره منطقه مهاباد مقاومت نشان دادند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از تعیین میزان MIC عصاره‌های شیرین‌بیان مناطق مختلف ایران می‌توان گفت مشکل مقاومت به دارو در میان گیاهان دارویی همانند داروهای شیمیایی دیده می‌شود. به علاوه هنگام استفاده از یک گیاه دارویی در درمان نوع خاصی از بیماری باید به رویشگاه آن توجه نمود تا بهترین اثر درمانی حاصل شود.