مقایسه آستیگماتیسم ناشی از جراحی آب‌مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن بین دو شیوه برش کوچک بدون بخیه

چکیده هدف: تعیین میزان آستیگماتیسم بعد از جراحی آب‌مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن با استفاده از برش‌های بدون بخیه قرنیه شفاف (2/3 میلی‌متری) و صلبیه‌ای (5/5 میلی‌متری) و مقایسه دو نوع برش از این نظر. روش پژوهش: مطالعه به روش نیمه‌تجربی بر روی 100 چشم از 97 بیمار انجام شد. جراحی آب‌مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن با برش قرنیه‌ شفاف با طول برش 2/3 میلی‌متر و گذاشتن لنز آکریلیک تاشدنی در 70 چشم و با برش صلبیه‌ای با طول برش 5/5 میلی‌متر و گذاشتن لنز PMMA با اپتیک 5/5 میلی‌‌متر در 30 چشم انجام پذیرفت. هر دو نوع برش در محور عمودی فوقانی ایجاد شدند. میزان تغییرات آستیگماتیسم و محور آن در سه مقطع زمانی قبل از عمل، 5 روز بعد از عمل و سه ماه بعد از عمل، با استفاده از آزمون T و دو روش محاسباتی "تفریق ساده" و Polar-value بین دو گروه بررسی و مقایسه گردید. یافته‌ها: در گروه برش قرنیه‌ای، میانگین آستیگماتیسم قبل از عمل 81/0 دیوپتر بود که به 44/1 دیوپتر در روز پنجم بعد از عمل و 06/1 دیوپتر در سه ماه بعد از عمل افزایش یافت؛ یعنی میانگین آستیگماتیسم مخالف قاعده سه ماه بعد از عمل نسبت به میانگین قبل از عمل، 25/0 دیوپتر افزایش داشت (67/0P=). در گروه برش صلبیه‌ای، میانگین آستیگماتیسم قبل از عمل 09/1 دیوپتر بود که به 11/1 دیوپتر در روز پنجم بعد از عمل افزایش و به 01/1 دیوپتر در سه ماه بعد از عمل کاهش یافت؛ یعنی میانگین آستیگماتیسم، 3 ماه بعد از عمل نسبت به قبل از عمل، 08/0 دیوپتر کاهش پیدا کرد (29/0P=). تعداد چشم‌های با آستیگماتیسم موافق قاعده، از 46 چشم قبل از عمل به 15 چشم در سه ماه بعد از عمل کاهش و تعداد چشم‌های با آستیگماتیسم مخالف قاعده، از 29 چشم قبل از عمل به 60 چشم در سه ماه بعد از عمل افزایش یافت. نتیجه‌گیری: بعد از عمل جراحی آب‌مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن با دو نوع برش بدون بخیه قرنیه شفاف و صلبیه، در کوتاه‌مدت، تغییر چشم‌گیری در میزان آستیگماتیسم قرنیه‌ای ایجاد نمی‌شود. به علاوه، از آن‌جا که این دو نوع برش نیز اختلاف معنی‌داری در ایجاد آستیگماتیسم ناشی از جراحی ندارند؛ به منظور سهولت عمل و کاهش عوارض جراحی، استفاده از برش قرنیه شفاف توصیه می‌گردد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1384؛ سال 10، شماره 3: 368-363.