مقایسه آثار سمیت سلولی و التهابی چهار عامل اتصال دهنده بر سلول های فیبروبلاست L929 موش

سابقه و هدف: حفظ وایتالیتی پالپ به هنگام بازشدگی مکانیکی حین اعمال ترمیمی یا در دندانهای ضربه خورده، در دندانپزشکی ترمیمی همواره مورد توجه بوده است. در دندان های بدون علامت اگر اکسپوژر کوچک بوده و در محیط غیر آلوده به بزاق صورت گرفته باشد، می توان عمل پوشش مستقیم پالپی را انجام داد. ماده پوشاننده مورد استفاده باید از سازگاری بافتی بالایی برخوردار بوده و برای بافت های مجاور محرک نباشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه سمیت سلولی و التهابی چهار عامل اتصال دهنده بر سلول فیبروبلاست L929 موش می باشد.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی، پس از کشت و پاساژ سلول های مورد نظر و اثردادن چهار عامل اتصال دهنده بر روی آنها، میزان سمیت سلولی برای سلول های ذکر شده در مقاطع زمانی 1 و 24 و 7 روز پس از کشت با روش MTT محاسبه شد. هم چنین تاثیر مواد مورد مطالعه در میزان تولید IL-6 پس از گذشت 24 ساعت توسط ELISA مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون های Kruskal Wallis و Mann Whitney U بررسی شدند.یافته ها: بین گروه های مورد مطالعه از نظر سمیت سلولی پس از گذشت 1 ساعت و 24 ساعت اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (به ترتیب (P=0.029, P=0.001 ولی پس از گذشت 7 روز هیچ اختلاف آماری معنی داری بین گروههای مطالعه مشاهده نشد. همچنین در میزان تولید IL-6 از سلولها، بین گروههای مورد مطالعه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: در این تحقیق میزان سمیت سلولی Bond i از مواد دیگر مورد آزمایش کمتر بود. همه گروهها قادر به القای ترشح IL-6 از فیبروبلاست ها بودند.