مقایسه‌ی اثر سطوح مختلف پروتئین خام و پروبیوتیک (پروتکسین) جیره بر عملکرد، صفات کیفی تخم‌مرغ و متابولیت‌های خون مرغ‌های تخم‌گذار

این آزمایش به منظور بررسی و مقایسه‌ی اثر استفاده از سطوح متفاوت پروتئین خام و پروبیوتیک (پروتکسین) در جیره‌ی غذایی بر عملکرد، صفات کیفی تخم‌مرغ، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و سیستم ایمنی مرغ‌های تخم‌گذار انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل (4×2) شامل دو سطح پروتئین خام جیره (بر اساس توصیه‌ی NRC  و 10 درصدکمتر ازتوصیه)، و 4 سطح پروبیوتیک (صفر، 025/ ، 05/0 و 075/ درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 جیره‌ی آزمایشی با سه تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار جمعاً 288 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه‌ی های- لاین (W36)  در سن 42 هفتگی به مدت 12 هفته اجراء شد. اثرات متقابل استفاده از سطوح متفاوت پروتئین خام و پروبیوتیک در جیره‌های آزمایشی دارای اثرات معنی‌داری بر روی عملکرد، وزن مخصوص تخم‌مرغ و سطح هموگلوبین خون مرغ‌های تخم‌گذار بود (05/0>p). کاهش 10 درصدی پروتئین خام جیره نسبت به توصیه‌ی NRC باعث کاهش 11 درصدی در تولید تخم‌مرغ، تولید توده‌ای و خوراک مصرفی و افزایش ضریب تبدیل غذایی گردید. استفاده از پروبیوتیک در جیره‌ی مرغ‌ها به صورت معنی‌داری موجب کاهش مقدار خوراک مصرفی شد (05/0>p). در رابطه با اثرات متقابل پروتئین و پروتکسین جیره، استفاده از پروبیوتیک نتوانست از کاهش عملکرد ناشی از 10 درصد پروتئین خام کمتر از توصیه‌ی NRC جلوگیری نماید و استفاده از آن در جیره‌های حاوی پروتئین خام مطابق NRC اثرات مثبتی بر عملکرد مرغ‌ها نداشت (05/0p>). استفاده از سطوح مختلف پروبیوتیک اثرات معنی‌داری بر وزن مخصوص و درصد پوسته‌ی تخم‌مرغ‌ها داشت (05/0>p). با استفاده از پروبیوتیک وزن مخصوص تخم‌مرغ افزایش یافت در حالی که استفاده‌ی 075/0 درصدی از پروبیوتیک به صورت معنی‌داری درصد پوسته را کاهش داد (05/0>p). همچنین استفاده از پروبیوتیک در جیره‌ها باعث افزایش معنی‌دار درصد هموگلوبین خون شد که این معنی‌داری در اثرات متقابل پروتئین خام و پروبیوتیک جیره نیز مشاهده گردید (05/0>p). سطوح مختلف پروتئین خام و پروبیوتیک و اثرات متقابل آنها اثر معنی‌داری بر پارامترهای بیوشیمیایی خون نداشت.