مقایسة میزان گیر روکش های سمان شده با سه نوع سمان گلاس یونومر، زینک فسفات و رزینی بر روی کور ساخته شده از کامپوزیت چسبنده پس از استرس های حرارتی

مقدمه: قدرت گیر روکش ساخته شده بر روی دندان یا پایه بریج از مسائل مهم در دندانپزشکی است. یکی از عوامل موثر در قدرت گیر، نوع سمان و ارتباط آن  با مادة سازندة کور می باشد. هدف از این مطالعه با توجه به مصرف زیاد یکی از مواد سازنده کور که نوعی کامپوزیت چسبنده مخصوص تحت عنوان تجاری Core Max II است، تعیین میزان گیر روکشهای سمان شده با زینک فسفات، گلاس یونومر و رزینی بر روی کور ساخته شده از این ماده و مقایسه قدرت گیر سه سمان فوق می باشد.   مواد وروش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی  مداخله گر بر روی 90 دای یکسان ساخته شده از Core Max II روکش هایی از آلیاژ Silver cast ساخته شد و دای ها به صورت تصادفی به 3 گروه 30تایی تقسیم شدند و در هر گروه روکش ها بر روی دای ساخته شده از Core Max II با یکی از سمانهایزینک فسفات (Harward)، گلاس یونومر (Fugi GC) و پاناویا (Kurary) F  سمان شدند. نتایج بدست آمده حاصل از تست کشش در دستگاه اینسترون بوسیله نرم افزار SPSS V. 11.5آنالیز شدند. در این مطالعه از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و توکی استفاده شد (05/0= α). یافته ها: بر اساس آنالیزهای کمی بین سه سمان گلاس یونومر، زینک فسفات و پاناویا F از نظر میزان گیر اختلاف معنی دار بود (001/0=P). بیشترین میانگین گیر برای سمان گلاس یونومر و کمترین برای زینک فسفات بدست آمد. در بررسی نوع شکست، در پاناویا F بیشترین شکست از نوع Cohesive در کور بود (80%)که مؤید گیر بیشتر بین کور و سمان و روکش می باشد، در حالی که این شکست در گلاس یونومر 7/26% از کل شکست را شامل می شد ودر زینک فسفات شکست Cohesive در کور وجود نداشت. نتیجه گیری:  بر اساس این مطالعه بهترین سمان از نظر گیر زمانی که کور از کامپوزیت چسبنده کورماکس II ساخته می شود سمان رزینی پاناویاF می باشد و پس از آن سمان گلاس یونومر قرار دارد.