مقایسة تأثیر دو روش بیهوشی عمومی و بی حسی موضعی بر تغییرات هموگلوبین پس از سزارین

مقدمه: داروهای هالوژنه مورد استفاده در بیهوشی عمومی در عمل جراحی سزارین، ممکن است باعث افزایش میزان از دست رفتن خون در حین عمل شوند. از طرفی در مطالعات عنوان شده است که تفاوت معنی داری از نظر میزان خون از دست رفته بین بیماران تحت بیهوشی عمومی و بی حسی ناحیه ای وجود ندارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو روش بیهوشی عمومی و موضعی بر تغییرات هموگلوبین پس از عمل جراحی سزارین انجام شد.   روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمائی بالینی تصادفی شده در سال 1384 بر زنان حامله که به دلیل سزارین قبلی مراجعه کرده بودند در بیمارستان فاطمیه شهر همدان انجام شده است.170 زن حامله که برای سزارین انتخاب شده بودند، به صورت تصادفی به دو گروه 85 نفری تقسیم شدند. ریپیت الکتیو به صورت تصادفی به دو گروه 85 نفره تقیسم شدند. معیارهای خروج از مطالعه عبارت بودند از: بیماران مبتلا به مشکل قلبی، اختلالات انعقادی، کم خونی، مسمومیت حاملگی، کندی مغز، سزارین اورژانس، آتونی (پلی هیدرآمنیوس، چندقلویی و…) وزن هنگام تولد بیشتر از 4 کیلوگرم و مدت زمان طولانی عمل (بالاتر از 90 دقیقه). افراد گروه اول تحت بیهوشی عمومی و افراد گروه دوم تحت  بی حسی ناحیه ای، به روش نخاعی قرار گرفتند.   نتایج: میانگین سنی، طول مدت جراحی و طول مدت بیهوشی در دو گروه بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی، تفاوتی نداشت (05/0p>). تجزیه و تحلیل داده های مطالعه حاضر با استفاده از آزمون تی زوج نشان داد که میزان هموگلوبین و هماتوکریت در هر کدام از دو گروه بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی نسبت به قبل از عمل، کاهش معنی داری داشته است (05/0p