معرفی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان جنگل‌های پست نور و سیسنگان

مناطق پست هیرکانی (خزری) شامل لکه‌های به جامانده از جنگل‌های خزان‌کننده اروپا-سیبری است که در سه استان گیلان، مازندران و گلستان پراکنده است. نور و سیسنگان دو تکه بزرگ از این جنگل‌های پست هستند که با عنوان "پارک جنگلی" در مفهوم "منابع طبیعی ایران" طبقه‌بندی شده‌اند. با وجود برخی مطالعات محلی بر روی این جنگل‌ها، هنوز دانش کافی در مورد فلور و پوشش گیاهی این مناطق وجود ندارد. گونه‌های گیاهی جمع‌آوری شده از این مناطق نشان‌دهنده وجود 225 گونه گیاهی متعلق به 175 جنس و 77 تیره گیاهی است. Poaceae با 28، Asteraceae با 18 و Rosaceae با 9 گونه، به ترتیب بیشترین غنای گونه‌ای را نشان می‌دهند. جنس‌های دارای بیشترین تعداد گونه به ترتیب Carex (با 6 گونه)، Veronica (با 5 گونه) و Euphorbia، Polygonum و Solanum (هر کدام با 4 گونه) هستند. به لحاظ طیف شکل زیستی، تروفیت‌ها با 2/30% اشکال زیستی غالب را تشکیل می‌دهند و به دنبال آن، ژئوفیت‌ها (1/27%)، همی‌کریپتوفیت‌ها (9/20%)و فانروفیت‌ها (2/18%) قرار دارند. فلور این مناطق، عمدتاً از عناصر چندناحیه‌ای با 60 تاکسون (3/27%) و سپس عناصر اروپا-سیبری/ایرانی-تورانی/مدیترانه‌ای با 43 تاکسون (5/19%) تشکیل شده است. درصد هر کدام از عناصر جغرافیایی و اشکال زیستی به طور اختصاصی برای هر جنگل ارائه می‌شود. بر اساس شاخص تشابه سورنسن، برخی شباهت‌های فلوریستیکی بین دو جنگل وجود دارد. جنگل‌های پست نور و سیسنگان، به علت فشار فعالیت‌های انسانی و چرای دام، در معرض خطر حذف گونه‌های گیاهی و یا تغییر جوامع طبیعی هستند.