مطلوبیت زیستگاه پلنگ (Panthera pardus saxicolor) با استفاده از روش حداکثر آنتروپی در پارک ملی و ذخیره گاه زیست کره گلستان

در عصر حاضر تخریب و جدایی زیستگاه اثرات بوم‌شناسی قابل‌توجهی بر روی گونه‌های حیات­ وحش به‌خصوص گونه‌های شاخص و در معرض تهدید به‌جا گذاشته است. در این میان گونه پلنگ توسط اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) در رده حفاظتی، در معرض خطر انقراض (EN) قرارگرفته است. پارک ملی گلستان به‌عنوان اولین پارک ملی ایران، توسط جاده میان‌گذر گرگان-بجنورد، عملاً به دونیمه شمالی و جنوبی تقسیم گردیده است که موجب تأثیرات شدیدی بر روی مطلوبیت زیستگاه گوشت‌خواران به‌ویژه پلنگ شده است. لذا شناخت عوامل مؤثر بر مطلوبیت زیستگاه پلنگ به‌عنوان یک ابزار مفید در مدیریت و حفاظت از زیستگاه‌های باقی‌مانده در پارک ملی گلستان، می‌تواند مدیران حفاظت را در مدیریت مؤثر این‌گونه یاری رساند. در این پژوهش جهت مدل‌سازی مطلوبیت زیستگاه پلنگ، از روش رویکرد آنتروپی بیشینه و با استفاده از 15 متغیر زیستگاهی و 77 نقطه حضور گونه استفاده ‌شده است. درنهایت پس از استفاده از مدل مکسنت پتانسیل مطلوبیت زیستگاه پلنگ ایرانی در پارک ملی گلستان پیش‌بینی شد. شاخص AUC به‌دست‌آمده برابر با 0/9 بوده است که عدد به‌دست‌ آمده بیانگر قدرت پیش‌بینی عالی مدل می‌باشد. نتایج براساس آزمون جک­ نایف نشان می­ دهد که پراکنش پلنگ در پارک ملی گلستان در درجه اول متأثر از پراکنش طعمه‌ها شامل کل و بز، تشی، قوچ و میش و مرال بوده و سپس به متغیرهای محیطی دیگر شامل ارتفاع 500 تا 1000 متر، فاصله از منابع آبی و جاده وابسته است.