مطالعه وضعیت حرفه ای گرایی اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران در نیمه دوم سال تحصیلی 1395-1394

پژوهش حاضر با هدف «تعیین وضعیت موجود حرفه­ ای­ گرایی اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران و ارائه راهکارهای بهبود» در این دانشگاه انجام شده است. این مطالعه، نقش عضو هیأت علمی دانشگاه را به مثابه یک حرفه بر اساس تفاسیر نظری حرفه ­ای­ گرایی و بویژه ملهم از الگوی مفهومی حرفه ­ای­ گرایی دانشگاهی ایوانس دانسته و آن­گونه که آنان در دانشگاه معرفی و پذیرش می­ شوند، شناسایی شده و وضعیت موجود آنان بررسی و تحلیل گردیده است. این پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع مقطعی و در زمره مطالعات موردی است. جامعه آماری پژوهش به لحاظ موقعیت جغرافیایی شامل کلیه اعضای هیأت علمی دانشکده­ های واقع در شهر تهران «دانشگاه تهران» با تعداد 1593 نفر است. با روش نمونه­ گیری طبقه­ ای نسبی، 164 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ ها پرسشنامه محقق ساخته بوده است. پس از روایی صوری و محتوایی از دیدگاه متخصصان این حوزه، اعتبار پرسشنامه از طریق تحلیل عاملی تأییدی در نرم‏افزار Pls بررسی و تایید شد. همچنین پرسشنامه از قابلیت اعتماد بالایی (با ضریب آلفای کرونباخ 0.93) برخوردار بوده است. نتایج گویای آن است که وضعیت حرفه‏ای­ گرایی اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران مطلوب است، اما وضعیت مؤلفه ­های خودتنظیمی گروه همکاران، پذیرش مرجعیت انجمن حرفه ­ای و پایبندی به دانش پداگوژی نسبتا مطلوب بوده است. مهم­ترین راهکار پیشنهادی به منظور بهبود حرفه ­ای ­گرایی اعضای هیأت علمی، طراحی و ایجاد انجمن­ حرفه­ ای مختص حرفه استادی (فراتر از رشته تخصصی) است.