مطالعه موردی در زمینه تأثیر اتصالات بر ضریب رفتار سیستم‌های دوگانه پیش‌ساخته

در دهه­های اخیر با گسترش جمعیت در دنیا و نیاز به ساخت ابنیه در مدت کوتاه، استفاده از سازه­های بتنی پیش­ساخته اهمیت بسزایی یافته است. ولی در نتیجه پاره­ای از مسائل که به طور حل نشده­ای باقی­مانده­اند، صنعت پیش­ساختگی به پتانسیل کامل خود نرسیده است. این مشکلات بیشتر ناشی از نوع اتصالات ساختمان­های پیش­ساخته هستند. ضریب رفتار، ضریبی مهم در تحلیل‌های خطی است و نشان­دهنده عملکرد غیر ارتجاعی سازه از جمله مقاومت و شکل­پذیری در مرحله غیر خطی است. با وجود تحقیقات گسترده بر روی این ضریب در ساختمان­های درجا، هنوز تحقیقات کاملی درباره آن در ساختمان­های پیش­ساخته صورت نگرفته است، بدین علت، تحقیق در این مورد با توجه به رفتار متفاوت این­گونه سازه­ها ضروری می‌باشد. در این تحقیق سیستم­های دوگانه پیش­ساخته متوسط با تعداد طبقات 4، 6 و 8 و تعداد دهانه­های 3 و 5 مورد بررسی قرار گرفته­اند. تأثیر یک نوع از اتصال تیر به ستون پیش­ساخته و دو نوع اتصالات افقی و قائم در دیوار­های پیش­ساخته نیز در نظر گرفته شد. همچنین از تحلیل‌ بار افزون غیر خطی در سه شکل یکنواخت، مثلثی و مودال استفاده شده است. نتایج نشان دادند که سیستم­های دوگانه پیش­ساخته با اتصالاتی مناسب می­توانند ضریب رفتاری در حد و یا حتی بیش از سیستم­های یکپارچه داشته باشند.