مطالعه مدل های برنامه ریزی استراتژیک دانشگاه ها (مطالعه موردی : آموزش عالی ایران)

زمینه و اهداف: هدف از نگارش این مقاله، ارزیابی و تحلیل مطالعات پیشین است که پیرامون برنامه‌ریزی استراتژیک در آموزش عالی ایران انجام‌شده است. روش بررسی: ازآن‌جایی‌که ایم مقاله‌ای مروری ـ تحلیلی است. جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت اسنادی بوده و بر اساس بررسی مطالعات قبلی انجام‌گرفته است. در این بررسی علاوه بر این‌که خلاصه‌ای از مقالات پیشین طرح شده، به تحلیل اجمالی آن‌ها نیز توجه شده است. یافته‌ها: در این مقالات اغلب از مدل خاصی برای برنامه‌ریزی استراتژیک در حوزۀ مطالعاتی استفاده شده، که برخی نکته های آن از چند نظر مهم بوده و نگارنده به آن پرداخته است: بی‌توجهی به چگونگی عملیاتی کردن استراتژی‌ها(خرد، میانه و کلان) در سطح محیط در دستِ بررسی، تعیین نکردن منابع مالی در فرایند اجرای تغییر استراتژی‌ها و کالا فرض کردن دانشگاه در فرایند بررسی استراتژی‌ها.  نتیجه‌گیری: آن‌چه نهایتاً در این مقاله به آن توجه شده، بیان این مطلب است که چون طبیعت دانشگاه و آموزش عالی با طبیعت سازمان‌ها و بنگاه‌های کسب‌وکار محور(به لحاظ زمینه، بازه زمانی، اجماع، سیستم ارزشی، مشتریان و ...) متفاوت است، باید در مدل‌های ارائه‌ شده تغییراتی داد. با شناخت این تفاوت‌ها، دانشگاه‌ها می‌توانند مدل سنتی را به‌گونه‌ای تغییر دهند که شناخت و مشارکت آن‌ها در این فرایند بهبود یابد و همواره برنامه‌ریزی استراتژیک با نتایج بهتری حاصل شود.