مطالعه درک و تصور زیست محیطی کنش‌گران فعال در حیطه محیط زیست

هدف اصلی این پژوهش شناخت درک زیست محیطی کنشگران فعال در این حیطه، دلایل این ادراک و راهکارهای افزایش آگاهی زیست محیطی از دیدگاه آنهاست. برای انجام این پژوهش از روش کیفی (نظریه زمینه­ای) استفاده شد. میدان مطالعه، شامل کل فعالان زیست­محیطی در تهران است که در سال 1390- 1391 به نوعی در حوزه محیط­زیست فعال بوده­اند. نمونه­گیری تحقیق به ­شیوه نمونه­گیری هدفمند با استفاده از دو معیار «تنوع» و «رسیدن به نقطه اشباع نظری» انجام گرفت و طی آن با 40 نفر از این افراد مصاحبه به عمل آمد. نتایج نشان داد، درک و تصورفعالان زیست­محیطی در دو دسته نگرش خاص­گرایانه (نگرش استعلایی زیست محیطی، اثرات بومرانگی) و نگرش عام­گرایانه (نگرش انسان محوری و جامع نگرانه)، قرار می­گیرد. همچنین عوامل و دلایل این نوع درک و تصور در سطح خرد (بر حسب شرایط و علائق)، سطح میانه (شامل جامعه پذیری دوران کودکی، شرایط محیطی) و سطح کلان (تأثیرپذیری انفعالی و مشارکت فعال) مقوله­بندی شد. توصیه­های آنها، در دو دسته مکانیسم کوتاه­مدت (اقتدار و اجبار) و مکانیسم بلند مدت (شامل توسعه فرهنگی و توسعه آموزشی) جای گرفت.