مطالعه آزمایشگاهی عملکرد خاکریز مسلح‌شده روی حفره کم عمق

در پژوهش حاضر، پایداری حفره‌های کم‌عمق زیرزمینی و پوشش خاک ماسه‌ی مسلح آن به صورت آزمایشگاهی مطالعه شد. تأثیر عواملی، مانند: عمق استقرار، تعداد لایه‌ها، و طول مسلح‌کننده در نشست سطحی، معیاری از عملکرد با کاهش پیوسته‌ی فشار هوای حفره ارزیابی شد. واکنش حفره به شرایط محیطی با تغییر فشار هوای وارد بر پوسته‌ی نازک آن شبیه‌سازی شد. فشار هوا و نشست سطحی، یک لحظه قبل از ناپایداری حفره و نیز نشست نهایی پس از فروریزی کامل حفره به عنوان شاخصی از عملکرد مسلح‌سازی انتخاب شدند. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که با افزایش تعداد لایه‌های مسلح‌کننده، پوشش خاکی روی حفره، عملکرد بهتری در تحمل نشست بیشتر دارد؛ اما این بهبود وضعیت به تعداد لایه‌ی معینی محدود است. همچنین با افزایش طول مسلح‌کننده، عملکرد پوشش خاکی بهتر می‌شود؛ اما این تأثیر فقط تا طول معینی، متناسب با قطر حفره قابل توجه است.