مطالعات اولیه در مورد امکان انتخاب حاشیه کویر ایران بعنوان قبرستان پسماندهای رادیواکتیو

پیشرفت سریع تکنولوژی پس از جنگ بین المللی دوم صرف نظر از بهبودی که در زندگی بشر ایجاد کرده است مشکلاتی را نیز ارمغان آورده است که شاید مهمترین آن آلودگی محیط زیست بشر و موجودات زنده باشد. مؤسسات صنعتی از اواخر قرن هیجدهم تا آخر جنگ بین المللی دوم بدون هیچگونه نگرانی پس مانده های خود را در محیط زیست موجودات زنده (از قبیل جو زمین‘ دریاها‘ رودخانه ها و غیره..) تخلیه می کردند . حجم کم این فضولات و وسعت زیاد کره زمین موجب گردید که تا این تاریخ مشکلاتی برای بشر از نظر آلودگی محیط زیست پیش نیاید. ولی گسترش سریع صنایع پس از جنگ موجب گردید که حجم پسماندهای صنعتی سریعا افزایش یافته وزندگی موجودات زنده در خطر تهدید قرار گیرد.خوشبختانه کشورهای پیشرفته جهان از ابتدات گسترش صنایع اتمی به مسئله پسماندهائیکه توسط این مؤ سسات و یا مراکز تحقیقات اتمی تولید می شود توجه مخصوص مبذول نموده اند. شاید بتوان علت این توجه خاص کشورهای پیشرفته را به دو عامل بنیادی نسبت داد: 1. آگاهی ازبزرگ بودن خطری که پسماندهای رادیواکتیو برای زندگی بشر موجودات زنده دارد. 2. توجه افکار عمومی جهان بخطرات رادیواکتیویته بخصوص پس از انفجارات اتمی هیروشیما و ناکازاکی 3. با توسعه فعالیتهای مرکز اتمی دانشگاه تهران حجم پسماندهای رادیو اکتیو آزمایشگاهها و راکتور اتمی دائما در افزایش است. افزایش حجم این مواد موجب شده است که مرکز اتمی مانند سایر مراکز تحقیقات هسته ای ‘ مناطقی را برای انبار کردن این مواد مورد مطالعه قرار دهد تا از آلودگی محیط زیست جلوگیری شود. مطالعه اولیه در این مورد چند سال قبل بوسیله بخش بهداشت انرژی اتمی مر کز شروع شده است. حاشیه کویر ایران در 80 کیلومتری جنوب شرقی ورامین برای این بررسی در نظر گرفته شده است. مشخصات جغرافیایی و اقلیمی حاشیه شمالی کویر ایران از نظر غیر مسکونی بودن‘ پایین بودن از سطح آب های زیرزمینیع کمی نزولات جوی‘ دوری از مناطق مسکونی و نزدیک بودن فاصله نسبت به تهران جالب توجه است. بالا بودن درجه حرارت منطقه نکته نگران کننده ایست که مطالعات آزمایشگاهی وسیعی را ایجاب می کند. زیرا احتمال تجزیه رادیوشیمی این مواد در دمای زیاد افزایش می یابد. گازهای متصاعد شده در اثر تجزیه شیمیائئ موجب انفجار و متلاشی کردن ظروف محتوی مواد رادیواکتیو می گردد. مطالعات قبلی تنها جنبه ابتدایی از نظر شناسائی محل مورد نظر را داشته است که برای منظورنهایی کافی نمی باشد.