مشارکت اجتماعی و حمل و نقل

در این مقاله تلاش می‌شود تا با مرور تجارب جهانی و داخلی، روندهای جاری در افزایش نقش مردم در تصمیم‌گیری برای شبکه معابر شهری، بررسی شود. تحلیل سطوح مشارکتی در این طرح‌ها، به ویژه در مواردی که تغییر جهت‌های عبور و مرور و دسترسی در معابر شریانی روی می‌دهد (مانند طرح یک‌طرفه شدن خیابان ولی‌عصر شهر تهران و یا چند تجربه مشابه بین‌المللی دیگر) نگاه دقیق‌تری را بر طرح‌های توسعه شهری ایجاب می‌نماید. به نظر می‌رسد که رویکردهای موجود در عرصه برنامه‌ریزی شبکه حمل و نقل، مبتنی بر ارتقای کیفیت زندگی و زیست‌پذیری شبکه معابر و همچنین بهره‌گیری از ظرفیت‌های مشارکتی حداکثری است. با توجه به الگوپذیری دیگر کلان‌شهرها و شهرهای کشور از طرح‌های پیاده‌شده در شهر تهران، بررسی نمونه موردی شهر تهران اهمیت مضاعفی پیدا می‌کند. بر این اساس، نهاد برنامه‌ریزی توسعه شهری تهران نیز برای تحلیل دسترسی در خیابان ولیعصر اقدام به برگزاری نشستی تخصصی نموده است که این مقاله به بررسی نتایج آن نشست می‌پردازد-