مدیریت منابع طبیعی در مقیاس محلی، سرمایة اجتماعی و قدرت اجتماعی در شبکة ذی‌نفعان محلی مطالعة موردی: سامان عرفی گجین‌دشت- منطقة کلاته‌ رودبار دامغان

در مقیاس محلی، مدیریت منابع طبیعی بهره‌برداران روستایی و عشایری بازوی‌های اجرایی مدیریت مشارکتی قلمداد می‌شوند. برای دستیابی به مدیریت مشارکتی موفق، تقویت سرمایة اجتماعی شبکة ذی‌نفعان محلی مرتع ضروری است. هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل ابعاد اصلی سرمایة اجتماعی ـ‌ازقبیل اعتماد، مشارکت و انسجام اجتماعی‌ـ بین ذی‌نفعان محلی سامان عرفی گجین‌دشت در منطقة کلاته رودبار شهرستان دامغان است. ابتدا ماتریس‌های اعتماد و مشارکت براساس پرسشنامة تحلیل شبکه‌ای تولید شدند و سپس در نرم‌افزار‌های تحلیل شبکه‌ای، شاخص‌های کمی و ریاضی مرتبط سنجش گردید. نتایج حاکی از آن است که میزان انسجام اجتماعی در شبکة روابط در حد متوسط است و لذا سرمایة اجتماعی نیز در حد متوسط ارزیابی می‌شود. افزون‌بر این، افراد اصلی و تعیین‌کننده در مدیریت مشارکتی در منطقه براساس شاخص مرکزیت مشخص شدند. درنهایت می‌توان ادعا کرد که تقویت سرمایة اجتماعی بین ذی‌نفعان مراتع روستایی در سامان عرفی گجین‌دشت ضروری است و کنشگران اصلی می‌توانند بازوی اجرای مدیریت پایدار منابع طبیعی باشند. روش تحلیل شبکه، ابزاری کارآمد در سنجش معیارهای اجتماعی مؤثر بر مدیریت مشارکتی منابع طبیعی است.