مدل‌ سه عاملی فاما و فرنچ با تأکید بر صرف ارزش؛ تحلیل دیدگاه‌های منتقدان

یکی از پیشرفت‌های مهم در تئوری مالی طی چند دهۀ اخیر، توانایی بحث پیرامون ریسک به شیوه قابل سنجش بوده‌است. در صورت علم به چگونگی اندازه‌گیری صحیح ریسک‌های مالی و قیمت‌گذاری منصفانه آنها، می‌توانیم دارایی‌های ریسکی را بطور مناسب ارزش‌گذاری کنیم. این امر به نوبه خود باعث افزایش کارایی و تخصیص بهینه منابع در سیستم مالی خواهد گردید. سرمایه‌گذاران قادر خواهند بود تا پس‌اندازشان را بین انواع اوراق بهادار ریسکی تخصیص دهند، از طرف دیگر مدیران نیز می‌توانند تا از میان منابع سرمایه‌ای کمیاب به‌نحو احسن وجوه حاصل از سهامداران و اعتباردهندگان را تحصیل کنند. مدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای به‌عنوان اولین مدل تعادلی، تشریحی عقلایی از رابطۀ ریسک و بازده ارائه می‌کند. در راستای بسط مدل و استفاده از فروض عقلایی ساده‌تر، مدل قیمت‌گذاری آربیتراژ مطرح گردید. فاما و فرنچ ادعا می‌کنند که مدل سه عاملی ایشان توضیح بهتری از بازده ارائه می‌کند. این مقاله به بررسی مدل یادشده و تشریح نتایج تحقیق انجام شده در این خصوص پرداخته و در نهایت تقابل نظرات نظریه‌‌پردازان مالی در این خصوص مطرح می‌شود.