مدل سازی رفتار انتخاب وسیله کاربران وسایل نقلیه شخصی در قبال اعمال سیاست های مدیریت تقاضای سفر (مطالعه موردی: شهر یزد)

در جوامع امروزی با رشد جمعیت، افزایش مالکیت و تردد وسایل نقلیه، افزایش عرضه به تنهایی قادر به پاسخگویی نیازهای حمل و نقلی نیست و بایستی از روشهای مدیریت تقاضا نیز استفاده شود. روش‌های مدیریت تقاضا می‌توانند در قالب سیاستهای محدودسازی مانند سیاست­های قیمت­گذاری محدوده­ای و قیمت­گذاری پارکینگ­های حاشیه­ای و همچنین در قالب سیاست­ تشویقی مانند ایجاد سامانه اتوبوس تندرو یا BRT بکار برده شوند. در این مقاله نتایج یک تحقیق در رابطه با بررسی تاثیر بکارگیری هرکدام و یا ترکیبی از سیاست­های یاد شده بر رفتار انتخاب وسیله نقلیه کاربران برای سفرهای کاری به ویژه زمانی که یک سیستم حمل و نقل عمومی مناسب مانند سامانه  اتوبوس­ تندرو در شهری مانند یزد فراهم شده باشد، ارائه شده است.  نمونه آماری مورد نیاز این مطالعه از طریق پرسشنامه­های تکمیل شده که برای مطالعات امکان سنجی ایجاد سامانه اتوبوس تندرو برای شهر یزد به روش رجحان بیان شده تهیه شده بود، فراهم گردید. در این تحقیق، برای سفرهای با هدف کاری مدل­های لوجیت چندگانه و آشیانه­ای ساخته شدند نتایج این مدل­ها نشان داد که  از میان سیاست‌های مورد بررسی، بالاترین تاثیر در کاهش سهم استفاده از خودروی شخصی و افزایش سهم اتوبوس تندرو مربوط به سیاست اخذ عوارض عبور و پس از آن سیاست قیمتگذاری پارکینگ بوده است.  نتایج حاصل از این مدلها همچنین نشان داد که اعمال سیاست­های مدیریت تقاضا به صورت ترکیبی می‌تواند تاثیر بسزایی در کاهش سهم وسایل نقلیه شخصی و افزایش سهم اتوبوس تندرو داشته باشد.