مدل‌سازی نایقینی مکانی در هوش محدوده‌ای

هوش محدوده‌ای به عنوان نوعی سیستم اطلاعات بافت آگاه، به محیط‌هایی گفته می‌شود که نسبت به حضور افراد در یک محدوده حساس بوده و توانایی رفع نیازها و انجام سرویس‌های اطلاعاتی را دارا باشد. نایقینی همیشه به عنوان یک عامل اجتناب ناپذیر در تمام برنامه‌های بافت آگاه وجود دارد. هوش محدوده‌ای نیز به عنوان سیستمی بافت آگاه، دارای جنبه‌های مختلفی از نایقینی می‌باشد. هدف از این پژوهش، بررسی انواع ریشه‌های نایقینی مکانی موجود در سیستم‌های هوش محدوده‌ای است. از جمله مهم‌ترین جنبه‌های نایقینی مکانی در هوش محدوده‌ای عبارتند از نایقینی ناشی از خطا در تعیین موقعیت کاربر، نایقینی ناشی از ابهام در تعریف محدوده‌ی هوشمند، نایقینی در روشن نبودن مرز محدوده هوشمند به صورت شفاف، وجود ناسازگاری بین اطلاعات حسگرها و وجود نقص در داده‌ها می‌باشند. با توجه به وجود ریشه‌های مختلفی از نایقینی مکانی در هوش محدوده‌ای، نشان می‌دهیم که مدلسازی نایقینی مکانی در این سیستم امری اجتناب ناپذیر است. بر پایه پیاده‌سازی انجام شده برای اعمال نایقینی مکانی در هوش محدوده‌ای، ، نشان داد که پیچیدگی افزایش یافته و باعث کاهش کارایی می‌شود، اما با در نظر گرفتن نایقینی مکانی به واقعیت نزدیک‌‌تر شده و وضعیت موجود بهتر مدلسازی می‌شود.