مدلسازی الگوی رشد قطعات شهری با استفاده از یک الگوریتم رشد قطعه بر مبنای اتوماتای سلولی در مجموعه شهری تهران

مجموعه‌های شهری نوع جدیدی از سکونتگاه‌های شهری هستند که در دهه‌های اخیر با رشد چشمگیر شهرنشینی بوجود آمده‌اند. این مجموعه‌ها از تجمع قطعات شهری بزرگ و کوچکی که با الگوهای متفاوتی رشد نموده‌اند، تشکیل گردیده‌اند. ویژگی‌‌های مکانی این قطعات متاثر از عوامل گوناگونی مانند نزدیکی به هسته اصلی شهرها و شبکه ارتباطی کلان مجموعه شهری می‌باشد. اتوماتای سلولی به عنوان متداولترین مدل مورد استفاده در شبیه‌سازی رشد شهری، به دلیل عملکرد پایین به بالا، در مدلسازی ساختار مکانی قطعات شهری ناتوان است و علی‌رغم قدرت شبیه‌سازی بالا در سطح سلول، در سطح قطعه عملکرد ضعیف‌تری دارد. از اینرو در این تحقیق روشی به منظور شبیه‌سازی الگوی رشد قطعات شهری ارائه گردیده است که در تلفیق با اتوماتای سلولی لجستیکی به منظور مدلسازی رشد شهری استفاده شده است. در این روش، از یک طرف نقشه پتانسیل رشد با استفاده از رگرسیون لجستیکی تهیه می‌گردد و از طرف دیگر دو شاخص اندازه و نوع رشد قطعه با تلفیق عوامل موثر بر الگوهای رشد قطعات شهری، در هر موقیعتی محاسبه می‌شود. در نهایت طبق چارچوب پیشنهادی اطراف هر سلول‌های انتخابی، قطعه‌ای با ویژگی‌های محاسبه شده تشکیل و نقشه رشد شهری تهیه می‌گردد. مدل پیشنهادی در این تحقیق در مجموعه شهری تهران و برای دوره‌های زمانی 1379-1385-1391-‌1397 پیاده‌سازی شده‌است. دقت کلی و شاخص سازگاری نتایج به ترتیب برابر است با 01/91 و 96/37 که نسبت به مدل اتوماتای سلولی دقت بهتری ارائه کرده است. همچنین اعتبارسنجی نقشه تهیه شده در این مطالعه با استفاده از محاسبه شاخص‌های مکانی، نشان دهنده افزایش دقت مدل‌ پیشنهادی در شبیه‌سازی ساختار مکانی قطعات شهری می‌باشد.