محبوبیّت پیامبر اعظم(ص)

محبّت بدون معرفت به دست نمی‌آید. همان طوری که اطاعت بدون محبّت امکان پذیر نیست. محبّت محور تعلیم و تربیت است و حق تعالی معیار محبّت را اطاعت از رسول خدا نبی مکرّم اسلام قرار داده است. محبّت حبیب الله و پیروی او، انسان را محبوب خدا می‌کند. اگر نور معرفت بر دل بتابد، بی‌درنگ نسیم محبّت در آن وزیدن آغاز می‌کند و اگر فرشتگان، با کثرت عبادت خسته نمی‌شوند، انسان‌ها را نیز چنین تواند بود که انس با عبادت، در پرتو محبّت، برایشان ملال آور نباشد. در نوع ادعیه شرط اصلی محبّت خدا، پیروی از حبیب او دانسته شده و این امر با گناه و معصیت سازگاری ندارد و محبّ چنین محبوبی از هر رجسی بدور است. رایحه دلپذیر بحث محبّت، خصوصا محبّت الله و اولیاء الله جان‌های تشنه را ترنم می‌بخشد و شهد شیرین او برای هر کس همان است که خود وی در دل دارد. پس اگر بحث محبّت مطرح گردیده با معرفت و اطاعت همراه است و انبیای الهی به اندازه محبوبیتشان مجذوب‌اند و گل سرسبد آنها پیامبر اعظم(ص) است.