محافظه‌کاری شرطی و شاخص‌های اخبار بد غیرتجمعی در مدل‌های تعهدی

هدف: محافظه­کاری شرطی بخش جدانشدنی از فرایند اقلام تعهدی عادی است که در این مدل­ها فرموله نشده­است. این تحقیق می­کوشد مطابق با بایزالف و همکاران (2016)، از طریق کنترل رفتار نامتقارن متغیرهای توضیحی در مدل­های تعهدی، که ناشی از رعایت اصل محافظه­کاری شرطی بوسیله حسابداران است، از یک سو تغییر در قدرت توضیح­دهندگی مدل­های تعهدی را بسنجد و از سوی دیگر، سودمندی مدل توسعه‌یافته توسط بایزالف و باسو (2016) را در سنجش محافظه­کاری شرطی بررسی نماید. روش: مدل تعهدی آلن و همکاران (2013) مبنا قرار­گرفت و داده­های 150 شرکت بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1385 تا 1396 گردآوری شد و شاخص­های اخبار بد مرحله به مرحله به مدل اولیه اضافه گردید. یافته­ها:کنترل اثرنامتقارن جریان نقد سال جاری در مدل تعهدی اولیه در مرحله اول و سپس لحاظ کردن اثر نامتقارن جریان نقد سال قبل و سال بعد و متغیر رشد فروش و تعداد کارکنان در مرحله دوم و نهایتا درنظر گرفتن اثر انباشته زیان­های نقدی در انتخاب آنها به عنوان شاخص اخبار بد، قدرت توضیح­دهندگی مدل را مرحله به مرحله افزایش داد و آزمون وونگ نشان داد که این افزایش معنادار است. نتیجه­گیری:مدل توسعه­یافته بایزالف و باسو (2016)، نسبت به مدل آلن و همکاران (2013)، دارای قدرت توضیح­دهندگی بالاتر بوده و می توان از آن برای سنجش محافظه‌کاری شرطی در ایران استفاده نمود. دانش­افزایی: تحقیق حاضر، از طریق کنترل اثرات نامتقارن شاخص­های اخبار بد غیرتجمعی بر اقلام تعهدی، که مطابق با محافظه­کاری شرطی است، بینش جدیدی درباره اقلام تعهدی ارائه نموده و مدل جدیدی را برای سنجش محافظه­کاری شرطی و مدیریت سود در ایران ارائه می­نماید.