مبانی گردشگری در حقوق بین‌الملل؛ مطالعه موردی حق برخورداری از محیط زیست سالم

گردشگری فعالیت جهانی است که در عین برخورداری از چارچوب‌های خاص در هر کشور دارای بستری جهانی است و در این رابطه چارچوب‌های عام و جهان شمولی برای تداوم فعالیت های توریستی و حمایت از حقوق گردشگران وجود دارد و هدف این مقاله بررسی مبانی حقوق گردشگری با تاکید بر حق برخورداری از محیط زیست سالم است. سوال اصلی مقاله این است که در متون حقوق بین الملل گردشگری و مبانی آن از جمله حق برخورداری از محیط زیست سالم چگونه نگریسته شده است؟ روش این مقاله توصیفی تحلیلی است. روش جمع‌آوری داده‌ها کتابخانه‌ای و استفاده از مقالات علمی و پژوهشی است. یافته‌های مقاله نشان می‌دهد که حقوق بین‌الملل یکی از مهم‌ترین دلایل رشد چشمگیر صنعت گردشگری در سال‌های اخیر بوده است. وجود برخی معاهدات و موافقتنامه‌های بین‌المللی در حوزه‌های حفاظت از مراکز و اماکن طبیعی، فرهنگی و تاریخی به منظور بهره‌برداری‌های آموزشی و اجتماعی را می‌توان یکی از روش‌های تأثیرگذاری حقوق بین‌المللی در این عرصه دانست. معاهدات و موافقتنامه‌های مذکور را می‌توان این گونه نام برد:کنوانسیون یونسکو در مورد حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان‌(کنوانسیون حفاظت از میراث جهانی ۱۹۷۲)، کنوانسیون لاهه در مورد حفاظت از دارایی‌های فرهنگی در زمان مخاصمات مسلحانه (۱۹۵۴)، پروتکل دوم لاهه‌(۱۹۹۹)، پروتکل الحاقی به کنوانسیون‌های چهارگانة ژنو‌(۱۹۴۹) در مورد حفاظت از قربانیان مخاصمات مسلحانه‌(۱۹۷۷).