ماگماتیسم بازالتی پرمین البرز مرکزی: شاهدی بر حاشیه قارهای غیرفعال جنوب پالئوتتیس
نویسندگان
چکیده مقاله:
منطقه بررسیشده در البرز مرکزی (شمالخاوری بلده) واقع شده است. ماگماتیسم پرمین در این منطقه بهصورت واحدی بازالتی میان سازند روته- نسن رخنمون دارد. از دیدگاه سنگنگاری، سنگهای بازالتی از گروه پلاژیوکلاز- فیریکها هستند و از دیدگاه زمینشیمیایی، سرشت آلکالن سدیک نشان میدهند. در الگوی عنصرهای خاکی نادر بهنجارشده به ترکیب کندریت، نسبتهای (La/Sm)N از 95/1 تا 62/4، (Sm/Yb)N از 23/4 تا 45/5، (La/Yb)N از 30/8 تا 52/20 و غنیشدگی بالایی از عنصرهای خاکی نادر سبک در برابر سنگین نشان دهنده شباهت این سنگها به بازالتهای جزایر اقیانوسی (OIB) است. افزونبراین، الگوهای چندعنصری نمونهها، بهنجارشده به ترکیب گوشته اولیه، نیز همانند OIB است. مدلسازی برپایه تمرکز عنصرهای کمیاب و همچنین، برخی عنصرهای اصلی، نشاندهندة ذوب درجه کم (کمتر از 10%) گوشتهای گارنتدار در ژرفای نزدیک به 110 کیلومتری است. افزونبراین، تغییرات نسبتهای برخی عنصرهای کمیاب، مانند Nb/Rb، K/La، La/Nb، Ba/Nb، Th/Nb و K/Nb نشاندهندة خاستگاه گوشتهای نوع HIMU است. زمینشیمی نمونهها با جایگاه زمینساختی ماگمای درونورقهای بدون تأثیر فرایندهای پهنههای فرورانشی سازگار است. ازاینرو، البرز در زمان پرمین (و پیش از آن) حاشیهای غیرفعال در راستای مرز جنوبی پالئوتتیس بوده و ماگماتیسم آن پیامد زمینساخت کششی و یا فعالیت پلوم گوشتهای بوده است.
منابع مشابه
ماگماتیسم اردوویسین-دونین در شمال شاهرود: شاهدی بر کافتزایی طولانی مدت پالئوتتیس در البرز شرقی
یکی از ویژگیهای واحدهای سنگی اردوویسین تا دونین در نواحی شمال شاهرود، حضور حجم زیادی از سنگهای آذرین با ترکیب بازالتی به شکل دایک، سیل و گدازه در درون آنها است. بیشترین حجم این سنگهای آذرین به طور عمده در مجموعه بازالتی سلطانمیدان قرار دارد که با ضخامتی در حدود 1000 متر به شکل جریانهای متعدد گدازه بازالتی، آگلومرای بازالتی، توف و چندین میانلایه رسوبی در بازه زمانی اردوویسین فوقانی تا ابتد...
متن کاملماگماتیسم اردوویسین-دونین در شمال شاهرود: شاهدی بر کافت زایی طولانی مدت پالئوتتیس در البرز شرقی
یکی از ویژگی های واحدهای سنگی اردوویسین تا دونین در نواحی شمال شاهرود، حضور حجم زیادی از سنگ های آذرین با ترکیب بازالتی به شکل دایک، سیل و گدازه در درون آنها است. بیشترین حجم این سنگ های آذرین به طور عمده در مجموعه بازالتی سلطان میدان قرار دارد که با ضخامتی در حدود 1000 متر به شکل جریان های متعدد گدازه بازالتی، آگلومرای بازالتی، توف و چندین میان لایه رسوبی در بازه زمانی اردوویسین فوقانی تا ابتد...
متن کاملشیمی کانیهای سنگهای بازالتی پرمین شمال بلده (البرز مرکزی): بحث زمیندمافشارسنجی و جایگاه زمینساخت- ماگمایی
سنگهای آتشفشانی پرمین البرز مرکزی (شمال خاور بلده- سیاهبیشه) در میان سازندهای روته و نسن رخنمون دارند. ترکیب این سنگها بیشتر در محدوده بازالت هستند و از دید بافتی بیشتر پلاژیوکلاز- فیریک هستند. کانیهای فرومنیزین همچون کلینوپیروکسن و الیوین فراوانی مودال زیادی ندارند و در مواردی کاملاً دگرسان شدهاند. بر پایه تجزیه نقطهای کانیها، شیمی کلینوپیروکسن در محدوده دیوپسید جای دارد و ترکیب پلاژیوک...
متن کاملگرانیتوئید نوع A تویهدروار، جنوبباختر دامغان: نشانهای از ماگماتیسم حوضهی کششی پالئوتتیس در پالئوزوئیک زیرین البرز
Toye-Darvar granitoidic pluton is located in southwest of Damghan, in the southern flanke of eastern Alborz structural zone. Despite of its uniform appearance in the field, this pluton is composed of a rock with a wide range of composition including of diorite, monzodiorite, monzonite, quartzmonzonite and granodiorite with monzonite-quartzmonzonite prevalence. Based on the field observations, t...
متن کاملموقعیت سنگچینهای و تنوع رخدادهای سنگهای آذرین بازیک آلکالن در واحدهای سنگچینهای پرمین، پهنۀ البرز مرکزی
توالی نسبتاً کاملی از واحدهای سنگچینهای پرمین شامل سازندهای دورود (عمدتاً از ماسهسنگ و شیل)، روته (عمدتاً از سنگآهک با بینلایههایی از مارن) و نسن (عمدتاً از سنگآهک و شیل) در البرز مرکزی از سیاهبیشه و هریجان در جادۀ چالوس تا یوش، بلده، زرینکمر و ورازان در جنوب آمل، در استان مازندران رخنمون دارد. بر اساس برداشتهای صحرایی و مطالعههای سنگنگاری، این سنگهای آذرین با ماهیت بازیک و آلکالن به...
متن کاملگدازههای بازالتی الیگوسن شرق و جنوبشرق شاهرود: شاهدی بر جایگاه پشتکمانی حوضه الیگو-میوسن ایران مرکزی
در بخشهای شرقی و جنوبشرقی شاهرود، در میان مارنهای قرمز رنگ ژیپسدار الیگوسن (معادل با سازند قرمز زیرین)، یک سری گدازههای بازالتی با ترکیب الیوین بازالت تا بازالت فوران کردهاند. این سنگها دارای بافتهای میکرولیتی پورفیری، گلومروپورفیری و هیالوپورفیری هستند. کانیهای اصلی آنها شامل الیوین، پلاژیوکلاز و پیروکسن در الیوین بازالتها، و پلاژیوکلاز و پیروکسن در بازالتها هستند. این سنگها در ن...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
عنوان ژورنال
دوره 8 شماره 29
صفحات 53- 74
تاریخ انتشار 2017-03-21
با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023