لویی- فردینان سِلین یا باز‏نمایی زبان عامیانه

صورت داستان­پردازی و پردازش مفهومی رمان‏های قرن بیستم در‏حیطه‏های روایت‏بخشی، ساختار‏سازی، محتوا‏گرایی و واژه­گزینی، از دغدغه­­های اساسی نویسندگان به‏شمار می‏رود و ایدئولوژی و نظام جهان­بینی افسار‏گسیختۀ رایج در این عصر را تحت‏الشعاع قرار داده است.ادبیات معاصر فرانسه، در‏پی ورود پر‏هیاهوی لویی- فردینان سلین به عرصۀ رمان‏پردازی قرن بیستم، در کالبد‏های ابداعی و ساختار‏شکنانه، شکلی نوین به خود گرفت و تقدم دا­ل­ها، نظام ساختار‏مند صوری و معنایی سنتی را در‏هم کوبید، زبان فردی را شناسایی کرد و اجتماع انسانی را در هاله­های تمایز و تفاوت، زبان­ستیزی و معنا‏گریزی در­ دوران پر‏تلاطم و جنگ­آلود سلین، در تنگنا قرار داد؛ در‏نتیجه، اسلوب­های بیانی رایج در زبان گفتاری سلین، ساحت زبان نوشتاری را در‏هم­ شکست و هیجان و باز‏خورد صریح و آنی زبان گفتار را به خواننده انتقال داد. در مقالۀ حاضر، صورت‏های مختلف و تأثیر‏گذار این عناصر گفتاری، زبانی و ساختاری را بررسی کرده و با کنکاش در رمان‏های این نویسندۀ برجستۀ قرن بیستم، وجوه و شاخص‏های سنت‏شکن داستانی وی را با تکیه بر برخی اندیشه­های معاصر، در‏حیطه‏های متن، زبان، نوشتار و ساختار‏شکنی، تحلیل کرده‏ایم