فرآیند تصمیم‫گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی از بیمارستان علی رغم توصیه پزشکی: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: با توجه به اینکه تصمیم برای ترخیص با رضایت شخصی می‫تواند برای کودک، خانواده، جامعه و سیستم درمانی خصوصاً پرستاران چالش برانگیز باشد، این تحقیق با هدف روشن سازی فرآیند تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی از بیمارستان انجام گردید. روش: این مطالعه کیفی با استفاده از روش نظریه بسترزاد رویکرد کوربین و استراوس نسخه 2008 صورت گرفت. فرآیند گردآوری و تجزیه و ‌تحلیل داده‌ها همزمان بین سال‫های 1392 الی 1394 انجام شد. با اتخاذ نمونه گیری هدفمند از بیمارستان های کودکان تهران، اطلاعات با استفاده از 29 مصاحبه‌ عمیق نیمه ساختار یافته با والدین، پرستاران و دستیاران پزشکی در منازل و محل کار آنها جمع­آوری شد. از نرم افزار MAXQDA نسخه 10جهت مدیریت و سازماندهی داده­ها استفاده شد. یافته‌ها: درونمایه «به سوی بی اعتمادی» به­ عنوان مهمترین نگرانی والدین شناسایی شد که با زیرطبقات: «عدم توجیه سیر بیماری و مراقبت»، «نارسایی مراقبت مورد انتظار»، «ترس از وخیم شدن شرایط بالینی کودک»، «بلاتکلیفی بالینی» و «مشورت و راهنمایی های غیرمسئولانه» مشخص شد. «راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» مهمترین فرآیند در تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی بود و «به سوی بی اعتمادی: راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» به عنوان پدیده مرکزی مطالعه تعیین شد. نتیجه‌گیری: مراقبت خانواده محور می‫تواند به والدین کمک نماید تا بهترین و مناسبترین تصمیم را برای ادامه مراقبت و درمان کودک اتخاذ نمایند. ارائه اطلاعات درست و صادقانه می‫تواند اعتماد والدین نسبت به مراکز و کارکنان درمانی را جلب نماید. از طریق طراحی برنامه ترخیص جامع با مشارکت والدین، ترخیص زودرس کودکان برخلاف توصیه تیم درمانی، کمتر اتفاق خواهد افتاد.