عوامل موثر بر موفقیت پروژه های انتقال فناوری بین المللی با حمایت سازمان تسهیل گر

روابط میان عوامل موفقیت پروژه‌های انتقال فناوری بین‌المللی از زمینه‌های کلیدی پژوهشی در حوزة مدیریت فناوری است. پژوهش‌های پیشین بیشتر به بررسی عوامل مرتبط با گیرنده، منبع، محیط، ماهیت فناوری، روش انتقال و مانند آنها پرداخته‌اند. در مقالة حاضر علاوه بر عوامل یاد شده، نقش سازمان تسهیل‌گر انتقال فناوری نیز مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و با راهبرد پیمایش و بررسی مستندات انجام شده و در آن از روش پژوهش آمیخته (ابتدا رویکرد کیفی و سپس رویکرد کمّی) استفاده شده است. فهرست عوامل و معیارهای موفقیت از پژوهش‌های پیشین استخراج شده و چارچوب مفهومی موفقیت پروژه‌های انتقال فناوری بین‌المللی، به‌دست آمده است. بر مبنای این چارچوب و با در نظر‌گرفتن الزامات سازمان مورد بررسی توسط گروه کانونی، مدل معادلات ساختاری طراحی شد. در این پژوهش، اطلاعات 191 پروژه از طریق مصاحبة حضوری و بررسی مستندات موجود جمع‌آوری و تحلیل شده است. از آنجا که داده‌ها نرمال نبودند؛ برای اعتبارسنجی مدل معادلات ساختاری از روش حداقل مربعات جزئی در نرم‌افزار SmartPLS استفاده گردید. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد، آمادگی سازمان تسهیل‌گر، بیشترین تأثیر و پس از آن به‌ترتیب آمادگی جذب فناوری در گیرنده و قابلیت تبادل فناوری تأثیر معناداری بر موفقیت داشته‌اند. همچنین آمادگی انتقال فناوری در منبع، تأثیر معناداری بر موفقیت پروژه‌های یاد شده نداشته است.