عوامل موثر برعدالت آموزشی درمحیط های بالینی از دیدگاه دانشجویان و متولیان آموزش دانشگاه علوم پزشکی گیلان درسال 1393-1392

مقدمه: عدالت در عرصه آموزش یکی از شاخصه­ های مهم توسعه همه جانبه سیستم آموزشی و زمینه ساز بروز  استعداد­ها و توانمندی­ ها درسطح کلان است. این مطالعه با هدف" تبیین عدالت آموزشی از دیدگاه دانشجویان و متولیان آموزش دانشگاه علوم پزشکی" صورت گرفت. روش­ ها: دراین مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوایی با رویکرد نمونه ­گیری هدفمند ۳۹ دانشجوی پرستاری، اتاق عمل و هوشبری در دوره کارورزی عرصه و ۴ نفر از مدیران و معاونین آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان شرکت داشتند. گردآوری اطلاعات از طریق انجام مصاحبه در گروه­ های متمرکز برای دانشجویان و مصاحبه فردی با مدیران آموزشی طی دو نیمسال تحصیلی ۹۳-۹۲ و آنالیز  داده­ها با رویکرد تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی انجام شد. یافته­ ها: نتایج در قالب دو تم اصلی عوامل تسهیل کننده و عوامل بازدارنده که به ترتیب شامل طبقات (برخورداری از تسهیلات، امکانات و تجهیزات برابر، استفاده از اساتید کارا، برنامه­ ریزی آموزشی هدفمند، هماهنگی بین تئوری و عمل، ارتباط بین آموزش و درمان) و (واقعیت ­های نامطلوب بالینی،کمبود اساتید بالینی توانمند، ارتباطات فردی، فرایند نامناسب ارزشیابی) که هریک به نوعی بر فرایند تحقق عدالت آموزشی در عرصه آموزش بالینی موثر است بدست آمد. نتیجه­ گیری: براساس یافته­ های مطالعه حاضر عدالت آموزشی یعنی امکان برخورداری از امکانات آموزشی برابر در بین کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی علی ­رغم رشته تحصیلی آنان؛ بطوری که برای کلیه دانشجویان اقداماتی یکسان در جهت ایجاد شرایط وامکانات مناسب، اساتید بالینی توانمند، کم کردن فاصله ­های موجود بین دروس عملی و آنچه در بالین صورت گیرد.