عوامل باکتریایی مؤثر در ایجاد عفونت‌های پس از سوختگی در بخش سوختگی بیمارستان نکویی– هدایتی قم، سالهای 1389–1388

زمینه و هدف: زخم‌های سوختگی محیط مناسبی جهت رشد انواع میکروارگانیسم‌های فرصت‌طلب عفونت‌زا می‌باشند. آگاهی از میکروارگانیسم‌های مؤثر در بروز عفونت و حساسیت آنتی‌بیوتیکی آنها، می‌تواند در پیشگیری و درمان صحیح و به‌موقع عفونت نقش اساسی داشته باشد. این مطالعه با هدف عوامل باکتریایی مؤثر در عفونت‌های پس از سوختگی و الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی آنها در بخش سوختگی بیمارستان نکویی قم صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه از70 بیمار بستری در بخش سوختگی بیمارستان نکویی در یک بازه زمانی 5 ماهه، نمونه‌گیری صورت گرفت. پس از نمونه‌گیری و جداسازی باکتری‌ها، تست‌های بیوشیمیایی طبق استاندارد‌های موجود جهت شناسایی میکروارگانیسم‌ها انجام شد. تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن یا کربی بائر که شامل: آنتی‌بیوتیک‌های کوتریموکسازول، وانکومایسین، سیپروفلوکساسین، سفالوتین، سفتازیدیم، آموکسی‌سیلین، آمیکاسین، جنتامایسین، کلرامفنیکل، سفازولین، سفوتاکسیم، سفتریاکسون، آمپی‌سیلین، اگزاسیلین، ایمی‌پنم بود انجام گردید‌. یافته‌ها: در این مطالعه، از 70 نمونه گرفته‌شده از بیماران بستری در بخش سوختگی، 54 نمونه (15/77%) از زخم‌ها دارای کشت مثبت بودند. همچنین باکتری سودوموناس آئروجینوزا با 40 نمونه (09/38%)، به‌عنوان شایع‌ترین عامل عفونت بیمارستانی، و پس از آن استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس با 12 نمونه (42/11%) و انتروکوکوس فکالیس با 10 نمونه (59/9%) گزارش گردید. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با توجه به شیوع بالای عفونت‌های بیمارستانی در بخش سوختگی‌، استفاده از روش‌های جدید جهت پیشگیری و انتقال عوامل عفونی، همچنین استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های مؤثر در درمان مانند آمیکاسین‌ و جنتامایسین امری اجتناب‌ناپذیر می‌باشد.