طرز شعری درویش‌ حسین واله و بررسی اثرگذاری‌های وی بر عبدالقادر بیدل

درویش‌ حسین واله هروی شاعری است که از زندگی‌ و آثار او به‌سبب منتشر نشدن دیوان اشعارش، جز اطلاعات کلی و مختصر، و ابیات پراکنده در تذکره‌ها و لغت‌نامه‌ها مطلب بیشتری در دسترس نیست. باوجود‌این، یگانه‌شاعری است که لفظ و معنای اشعار او را شاعر و متفکر شهیر هندی، عبدالقادر بیدل، ستوده است. در این جُستار، پس از معرفی درویش حسین واله و نگاهی به احوال و آثار او، با استفاده از ابیات در دسترس وی در تذکره‌ها و لغت‌نامه‌ها، به‌ویژه بهارِ عجم لاله‌تیک چند متخلص به «بهار» و مجمع‌النفایس سراج‌الدین علی‌خان آرزو، به بررسی سبک شعری و تبیین برخی مشابهت‌های طرز شعری‌ او با بیدل پرداخته‌ایم. ازآنجاکه واله چند دهه قبل از بیدل می‌زیسته و پیری او مصادف با نوجوانی بیدل بوده است، و با توجه به دیدارها و ارتباطات این دو، به‌نظر می‌رسد که بیدل با مطالعۀ آثار واله و پسند طرز شاعری‌اش، از او اثر پذیرفته است. این تحقیق ضمن‌آنکه می‌تواند یکی از شخصیت‌های مطرح سبک هندی را بشناساند، یکی از سرچشمه‌ها و آبشخورهای طرز شعری بیدل را نیز معرفی خواهد کرد.