طراحی سیستم الیزای غیرمستقیم با استفاده از پادگن‌های ترشحی مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس برای تشخیص پاراتوبرکلوزیس

زمینه و اهداف: مایکوباکتریوم آویوم زیرگونه پاراتوبرکلوزیس (MAP)، عامل به وجود آورنده پاراتوبرکلوزیس است که به‌ عنوان بیماری یون نیز نامیده می‌شود و علت ضررهای اقتصادی جبران‌ناپذیر در صنعت دامپروری به‌حساب می‌آید. جهت تشخیص آلودگی به پاراتوبرکلوزیس، الیزای غیرمستقیم به‌عنوان یک روش ساده با حساسیت و ویژگی بالا بیشتر مورد توجه بوده است. از این‌رو هدف از این مطالعه طراحی یک سیستم الیزای غیرمستقیم جهت تشخیص بیماری پاراتوبرکلوزیس می‌باشد. مواد و روش کار: تعداد 100 نمونه سرم از 10 گله در سال 1394 در استان های تهران و البرز که پاراتوبرکلوزیس توسط کشت در آن‌ها به اثبات رسیده با کیت استاندارد مورد مطالعه قرار گرفت و سیستم داخلی مطابق کیت استاندارد طراحی گردید. جهت طراحی سیستم الیزا با استفاده از پادگن‌های ترشحی، سرم مثبت و منفی واقعی پلیت متقاطع تیتراسیون انجام گرفت. جهت تعیین حد آستانه از نتایج کیت خارجی به ‌عنوان استاندارد طلایی استفاده شد. یافته‌ها: با در نظر گرفتن نتایج (15 نمونه مثبت و 85 نمونه منفی) در ارزیابی‌های کیت تجاری، بهترین غلظت پادگن و رقت پادتن در سیستم طراحی‌شده به ترتیب 1/2 میکروگرم و 1/100 به ترتیب در هر چاهک ارزیابی شد. علاوه بر این، میزان حد آستانه برابر با 0/44 مشخص گردید. حساسیت و ویژگی به ترتیب 100 و 70 درصد ارزیابی شد. نتیجه‌گیری: پادگن‌های ترشحی مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس حساسیت لازم را جهت تشخیص بیماری ایجاد می‌کنند، اما تشخیص باکتری از مدفوع در مراحل اولیه بیماری، مشکل است. بنابراین با استفاده از الیزای غیرمستقیم طراحی‌شده می‌توان پادتن را در مراحل اولیه بیماری ردیابی کرد.