طراحی داربست نانوفیبری پلی‌کاپرولاکتون (PCL) به عنوان بستری مناسب برای سلول‌های بنیادی لیمبال جهت بازسازی اپی‌تلیال قرنیه چشم

هدف: طراحی داربست نانوفیبری پلی‌کاپرولاکتون برای کشت، تکثیر و تمایز سلول‌های بنیادی لیمبوس که می‌تواند یک جایگزین برای غشای آمنیوتیک انسانی باشد. روش پژوهش: سلول‌های بنیادی لیمبوس انسان جهت ارزیابی زیست‌سازگاری (شبکه نانوفیبری، غشای آمنیوتیک انسانی) بر اساس فنوتیپ، قابلیت زنده ماندن، تکثیر و توانایی چسبندگی استفاده شده‌اند. یافته‌ها: نتایج زیست‌سازگاری بر این نکته دلالت داشت که همه بسترها از سازگاری بافتی بالایی برخوردار بودند. تجزیه و تحلیل میکروسکوپی نشان داد که سلول‌ها به داخل نانوفیبرها نفوذ یافته و به طور قابل توجهی باعث تشکیل ساختار سه‌بعدی سلول‌های اپی‌تلیوم قرنیه شدند که در دو هفته، ماندگاری زیستی خوبی را نشان دادند. نتایج ایمونوسایتوشیمی و Real Time PCR تفاوتی بین بیان رشد سلول‌های بنیادی قرنیه روی بسترهای نانوفیبری و رشد روی غشای آمنیوتیک را نشان نداد. نتیجه‌گیری: بسترهای پلیمری نانوفیبری الکتروریسی شده یک محیط حمایتی برای سلول‌های بنیادی لیمبوس و هم‌چنین حامل جایگزین مناسب به جای غشای آمنیوتیک برای تولید بافت سطحی چشم می‌باشند.