طراحی الگوی روش‌های تدریس مبتنی بر توسعه آینده‌پژوهی در آموزش عالی ایران

یکی از وظایف مهم آموزش عالی­، توانمندسازی دانشجویان در برابر چالش­ها، تقاضاها و نیازهای آینده است. توسعه آینده­پژوهی دانشجویان می­تواند از طریق آموزش بهبود یابد، بنابراین می­توان ادعا نمود که یکی از متغیرهای مهم، کیفیت روش­های تدریس و یادگیری است که می­تواند بر توسعه توانایی آینده­پژوهی دانشجویان تأثیرگذار باشد. هدف این پژوهش طراحی روش­های تدریس مبتنی بر توسعه آینده­پژوهی در آموزش عالی می­باشد که به شیوه کیفی و با استفاده از راهبرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد انجام شد. در این راستا با استفاده از رویکرد هدفمند و بکارگیری معیار اشباع نظری، مصاحبه­هایی نیمه ­ساختار یافته با 14نفر از متخصصان برنامه درسی و آینده­پژوهی انجام شد، برای بدست آوردن اعتبار و روایی داده­ها از دو روش بازبینی مشارکت­کنندگان و مرور خبرگان غیر شرکت­کننده در پژوهش استفاده شد. نتایج تحلیل داده­ها با کمک نرم­افزار MAXQDA 12 در طی سه مرحله، کدگذاری باز، کدگذاری نظری و کدگذاری انتخابی حاکی از 15مقوله کلی است که این مقاله یافته­های مطالعه را در چارچوب مدل پارادایمی شامل: موانع، استراتژی­ها و پیامدها تحلیل کرده است