شیوه‌ها و موانع ارائه بازخورد معلمان به دانش‌آموزان در برنامه ارزشیابی توصیفی (مطالعه موردی: مدرسه‌های ابتدایی استان البرز)

هدف پژوهش حاضر شناسایی شیوه‌ها و موانع ارائه بازخورد‌ معلمان به دانش‌آموزان در برنامه ارزشیابی توصیفی بود. بدین منظور، 351 نفر از معلمان مقطع ابتدایی استان البرز در سال تحصیلی 93-92 به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم (نسبتی) انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق‌ساخته 42 گویه‌ای بود که روایی محتوایی آن از سوی استادان باتجربه و بر اساس مدل‌های نظری تأیید شد. ضریب اعتبار پرسشنامه نیز با آلفای کرونباخ 80/0 برآورد شد. نتایج پژوهش نشان داد که معلمان در برنامه ارزشیابی توصیفی از شیوه‌های ناکارآمدی در ارائه بازخورد به دانش‌آموزان استفاده می‌کنند. برخی از مهم‌ترین شیوه‌های نادرست شناسایی شده در ارائه بازخورد عبارت‌اند از: رتبه‌بندی کردن دانش‌آموزان و بیان رتبه‌های آنها در جمع کلاسی، ارائه بازخوردهای نامناسب از لحاظ ساختار و محتوا، ارائه بازخوردهای رتبه‌گرا به جای بازخوردهای فرایندگرا و ارائه نکردن بازخوردهای انگیزشی و راهبردی مناسب در مقاطع پایین. در ارائه چنین بازخوردهایی عوامل و موانعی تأثیرگذار بوده است که در این بین می‌توان به ناکارآمد بودن دوره‌های آموزشی برگزار شده، تراکم بالای دانش‌آموزان، پایین بودن سطح دانش معلمان در مورد بازخورد و در نهایت نگرش مثبت عمده‌ معلمان نسبت به نظام ارزشیابی سنتی اشاره کرد. با توجه به چالش‌های موجود راهکارهایی برای بهبود ارائه شده است.