شهر سازی مشارکتی و جایگاه مردم دربرنامه ریزی شهری

اگر بخواهیم در توسعه شهرهای امروزی، پاسخ­گوی احتیاجات امروزی باشیم و سهم نسل­های آینده از منابع را در نظر بگیریم باید ادارۀ خردمندانۀ شهرها را بر پایه شهرسازی مشارکتی و مشارکت آگاهانه شهروندان تعریف­ و برنامه­ریزی کنیم. حضور شهروندان در عرصه تصمیم­گیری و نزدیکی آنها با مسئولین و متخصصان و دستیابی هرچه سریع تر به خواسته­ها و نیازهایشان مطابق با شرایط زندگی و ویژه­های اجتماعی و اقتصادی از طریق (فرآیند شهرسازی مشارکتی) میسر می­شود. شهرسازی مشارکتی در جامعه ما به طور عملی در حد بسیار کمرنگی وجود دارد. در حال حاضر جایگاه مشارکت شهروندان در شهرهای ایرانی، در حد ظاهر فریبانه و حداکثر اطلاع­دهی و مشورت کردن است. اما فعالیت­های مختلف انجام شده یا در حال انجام مانند انتخابات شوراهای محله،توجه به سازمان­های غیر دولتی و.... نوید بخش آینده­ای روشن و امیدوار کننده جهت تدوین مبانی نظری مشارکت شهروندان در شهر وشناسایی کردن عوامل نهادینه کننده مشارکت شهروندان است. این مقاله برآن است تا مشارکت و شهرسازی مشارکتی و جایگاه مردم در برنامه­ریزی شهری را با در نظر گرفتن واقعیت­ها تا حد امکان بررسی نموده و اهداف و تدابیر مطلوب جهت نهادینه کردن فرهنگ مشارکت راپیشنهاد دهد. هدف اصلی این مقاله بررسی، جایگاه مردم دربرنامه­ریزی شهری در منطقه6 شهر اصفهان می­باشد. روش تحقیق در این مقاله مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی موردی بوده است که اطلاعات آن به صورت مطالعات اسنادی، کتابخانه­ای، میدانی و با استفاده از پرسش­نامه جمع آوری گردیده است. که از یافته های این تحقیق می­توان به مشارکت دادن شهروندان منطقه 6 از طریق تشکل­های مردمی(شورایاری ها) منسجم، در بهبود جریان مدیریت شهری و استفاده کردن از نظرات شهروندان و مشارکت آنها در امور و برنامه­ریزی­های شهری و همچنین اطلاع رسانی و فرهنگ سازی به موقع شهروندان در امور و برنامه­ریزی­های شهری که به طبع آن توسعه مدیریت شهری اصفهان را در بر خواهد داشت اشاره کرد.